Als je nou nog eens wat wilt beleven, twordtnooitsaaizo.

Ach zittend in de zon gooien we er gewoon even een blog in. Vannacht thuisgekomen en heerlijk geslapen. De zon stond al weer strak aan de hemel en samen met Maja en de honden gewandeld. Ik zal beginnen bij het begin van mijn week Benidorm.

Woensdagnacht 7 maart bracht Theo mij naar Dusseldorf Weeze om vandaaruit te vertrekken. Koffertje gepakt en in wat weemoedige bui nam ik met een big hug afscheid van mijn maatje voor een week. Ik nam een kopje thee en schrok van de prijs. Het water zal wel ingestraald zijn want een kopje thee was 3,40 euro.

 Moet zeggen voelde me na deze kop net alsof ik vleugels had.

Over die vleugels gesproken. Nadat we het vliegtuig binnen waren gegaan en ik mijn stoel had opgezocht, kwam er een steward aangelopen en vroeg aan mij, * waarom niet aan al die andere mensen * do you speek english? Ik zei, but offcurse.
Ik werd vriendelijk verzocht mee te lopen. Achterin bij het keukentje werden mij de dingen uitgelegd, waar alles lag en hoe je de kasten en  de nooduitgang moest openen.

Bij de vleugel legde hij mij uit dat de stoelen altijd bij de nooduitgang bezet moeten zijn. Ik mocht daar gaan zitten en toen werd mij dringend verzocht dat als we problemen zouden krijgen ik een aantal zaken op mij moest nemen. Ik liet alles maar over me heen komen en dacht als we neerstorten dan valt er weinig te redden, behalve mijzelf dan natuurlijk hahaha.

Op discovery heb ik eens gezien dat als je je zwemvest om moet doen in het vliegtuig je het noooooooit in vliegtuig op moet blazen. Mocht het vliegtuig namelijk in het water terechtkomen en zinken dan kun je nooit duiken.

Met dat in mijn achterhoofd, heb ik geprobeerd mijn eerste stewardess ervaring goed uit te voeren. Bij de landing werd ik hartelijk bedankt en kreeg een kleinigheidje van de piloot. Tja waarom ze mij nou gevraagd hebben ik weet t nog niet.

Doordat ik een functie had in het vliegtuig was ik nog niet naar het toilet geweest en ging op de vlieghaven van Alicante gauw naar het toilet. Had ik nou maar de drukbezette toiletten gekozen dan was er niets aan de hand geweest, maar nee Swieber koos voor rust, nou die kreeg ik. Ik deed mijn toiletdeur op slot en was blij dat ik zat.

Op het moment dat ik de deur weer van het slot wilde halen, had ik de deurklink in mijn hand, werkelijk hoe was het mogelijk.

Nou daar zat Swieber dan gezellig. Ik wist dat mijn vader stond te wachten, ik dacht als ik die nou bel dan zegt hij het wel tegen bewaking. Maar die beste man nam dus niet op. Een kwartier was ondertussen verstreken en ik was er wel klaar mee. Dit werd een lange nacht. Plotseling hoorde ik wat geroggel en keelgeschraap. Ik riep Ola Ola. En jawel er werd gereageerd met Ola. Gered Gered dacht ik. Maar nee hoor de persoon groette gewoon na het handenwassen nog een keer met Ola en verdween. Het werd me nu toch wel te gortig en bonkte tegen de deur en riep help help. Heb ooit geleerd dat in alle talen het woord help direct herkend werd. Ik heb een luide stem en al gauw hoorde ik zware voetstappen van meerdere mensen. Er werd iets in het spaans naar mij geroepen. Ik riep the door is kaput. the door is kaput. Binnen no time hoorde ik enorm gebonk en sprong na een paar minuten de deur uit het slot.

 Daar stonden ondertussen redelijk wat mensen en de guardi civilia. Ik wou ze wel om de hals vliegen maar dat hoort natuurlijk niet zo. Ik gaf hun de deurklink en bedankte ze hartelijk met gracia gracia mui bien.

Bij de uitgang stond mijn vader rustig op mij te wachten al meer dan drie kwartier. Na het verhaal te hebben gedaan lachte hij zich helemaal een breuk en vervolgden we onze weg naar de auto.

IKDACHTDATIKVOORONTSPANNINGKWAM.


De volgende dagen heb ik voor de veiligheid leesdagen en stranddagen ingeschakeld. Ik dacht kan me niets gebeuren. Ja forget het maar. Pap en Tilly gingen op een middag samen weg en gaven mij een sleutel van hek en deur appartement. Ik lag heerlijk op mijn strandstoel toen ik toch echt op een moment nodig moest plassen. Ik pakte de tas waar ik de sleutel in had gegooid. Maar er stond nogal een harde wind en die wind bolde de zak op en ik liet de zak per ongeluk los. Ik met mijn goddelijke lichaam achter de zak aan.

 Ojee dacht ik de sleutel de sleutel.De zak viel een aantal meters verder neer en ik raapte de zak op. Godnondeju de sleutel zat er niet meer in, ik bedoel maar, ik had hoge nood, sleutel kwijt en geen tenalady in. Een benarde positie.

 Een stukje verderop zag ik een man die op het strand in benidorm altijd met zo,n detector rondloopt om geld te zoeken. Ik op de man af en ik gebrekkig spaans mijn probleem uitgelegd. Senor Senor de zak in de lucht gestoken, een beweging gemaakt van openen deur en sleutel in zand getekend. Toen mijn handen tussen mijn benen en toilet toilet geroepen. Hij liep met wat tegenzin met mij mee en zocht met het apparaat de plek af waar de zak was rondgedwarreld. En werkelijk binnen een aantal minuten *die mij echter lang genoeg duurden* vond hij de sleutel en bedankte ik hem.

Maar hij trok de hand terug en zei cingo euro, werkelijk hij wou vijf euro hebben.

 Ik dacht als ik niet zo nodig moest plassen had ik het niet gedaan maar nu gaf ik hem vijf euro en vloog naar het appartement. Pfffff wat een opluchting is een toilet als je zo nodig moet plassen.

IKHEBIETSMETTOILETTEN.

In nederland had ik op tripadvisor een restaurantje gezocht in Benidorm die erg goed aangeschreven stond. Op nummer 1 stond the vagabond.

Ik op een middag het restaurantje opgezocht. In een piepklein zijstraatje zat het. Zes tafeltjes en stoeltjes. Ik liep naar binnen en begon zoals ik ben volop te vertellen dat ik hun op tripadvisor had opgezocht en graag wou reserveren voor 5 personen. Ze vroegen aan mij of er iemand jarig was, ik zei nee maar het is wel een speciale gelegenheid, Vertelde in het kort dat ik ziek was en voor een opkikkertje een week bij Pap en Tilly verbleef na een zware tijd. Ze vonden het zo leuk dat er speciaal voor die avond een heerlijke chocoladetaart werd gemaakt.

We hebben heerlijk meer dan heerlijk gegeten. Twee mensen die ik weer heb leren kennen en mooi plekje bij me hebben.

En zo vloog de week voorbij, gisteren ben ik nog even met Tilly de stad ingegaan om wat worsten voor mijn zus op te halen. Ja niet een worst nee of ik er wel even vijf mee wilde nemen, en aangezien mijn zus ook alles voor mij doet, dan neem je gewoon die worsten mee ook al kost je dat een paar jaar Spaanse opsluiting.

En toen was het tijd om naar huis te gaan. Ik heb een week gehad waarin ik 2500 bladzijden aan boeken heb gelezen.

 Heb ik mijn hoofd weer wat op de rit ? Ik weet t niet, wat ik wel weet is dat ik weer opgeladen ben en dat ik een week met een gouden rand heb gehad.

Dankjewel Lieve pap en til jullie zijn top. Maaaaaaar bij aankomst vannacht op Eindhoven voelde ik me zo blij toen ik mijn maatje Theo daar zag staan. Vasthouden en nooit meer loslaten.

Giena.