zondag 14 december 2014
zondag 7 december 2014
woensdag 19 november 2014
We waren net twee lijken.
Goedemorgen vriendin klaar voor dagje fun? Half negen ready to go. In de auto dagje Arnhem en vanmiddag naar Rheden voor een verrassing.
Al kletsend reden we naar de mooie Veluwe. Bij Apeldoorn aangekomen zei ik tegen Marianne "weet je wat we doen we gaan naar Duitsland en niet naar Arnhem". Tuurlijk dacht Marianne nog geen anderhalf uur onderweg en het gaat al weer anders dan gepland. De Tommmy even opnieuw ingesteld en richting Emmerich am Rhein gereden. Had natuurlijk al opgezocht of er iets te doen was. Omschrijving op internet gaf aan dat er een boulevard van1 kilometer lang was. Deze zou langs de Rijn lopen en waar vele restaurantjes aan zaten. Deze keken uit op de langste hangbrug van, wat was het Marianne? Marianne zei vol overtuiging van Europa toch. Ja onze kennis is groot althans, nee Marianne van Duitsland.
Iets voor de plaats van bestemming zag ik het bord Kleve staan en besloot dat we daar naar toe zouden gaan. Gien is snel in voor veranderingen. Ik had gehoord dat dit een leuke oude stad is. Wij de auto geparkeerd en liepen zo in de winkelstraat. Eerst koffie, thee en gebak. Kopje thee leek bijna op een jerrycan maar we hadden de tijd.
Moest er wel van plassen en een grote wenteltrap was een obstakel maar vol goede moed beklommen. Bij terugkomst zie ik een lange rij staan bij de broodjes en een wat oudere man staat daar toch naar Marianne te staren, terwijl de bediende al wel drie keer had gevraagd, kann ich ihnen helfen. Ik dacht zal het even oplossen. Ben er heen gelopen en tikte de beste man op de schouder, hij keek mij aan en ik wees naar Marianne en sprak het woord BESETZT uit. Hij kreeg direct rode konen en draaide zich om en liep zo de bakkerij uit. Ja ik bedoel Geen gedonder met mien vriendin.
Na een half uurtje weer in de benenwagen. Leuke winkeltjes die mijn creatieve gedachten nog meer lieten werken. Kleine engeltjes, leuke zakdoekjes, inlegkruisjes uhhhhh o nee die waren niet voor mij.
De tijd vloog om. Ik wilde graag nog even naar een winkel en moesten klein stukje door de stad toeren, geen probleem met Tommy. Bij het uitstappen zag Marianne net even te laat dat ernaast haar een fietspad was en jawel een jonge knappe man had zowat geen prettig uiterlijk meer door Marianne haar portierdeur. Ik ben in ieder geval weer wat Duitse scheldwoorden rijker.
Ik moet nog wel even vermelden dat we bij elke winkel die weer naar buiten kwamen, Marianne de richting weer opliep waar we net vandaan kwamen, je moet haar wel in de gaten houden, De seniorenmomenten slaan wel toe.
In de auto Tommy ingetypt richting Rheden oeps iets verder dan gedacht, dus zat er geen lunch meer in voor ons, ach ik ken wel weekje zonder hoor. En ik had nog oud brood in de auto liggen. Onderweg en al gauw reden we in Nederland en zagen we wel afslag Rheden maar Tommy zei dat we nog 12 kilometer door moesten, wij geloven Tommy altijd en natuurlijk ging het weer mis, plaats van bestemming was een groot oud griezelhuis waar we heel graag weg wilden, ik belde met de locatie waar we als verrassing heen zouden en die gaven ander adres, wat 16 kilomter terug lag., verdorie toch, ik zei iets maar ja kan dat hier niet opschrijven.
Ik draaide de auto achteruit en wilde keren. Dit ging mis en hoeveel gas ik ook gaf we kwamen geen centimeter vooruit. Vrouw Schwankhaus lag natuurlijk in een deuk, en ik stapte uit en zag dat we vastzaten in de modder. Hoera het was weer feest en wie ging ons daar eruit halen, Ivanhoe van het griezelkasteel zeker.
Gelukkig is Gien niet voor een gat te vangen (meer heb ik ook niet). Ik hout gezocht en dat voor de wielen gelegd, Marianne ondertussen geinteresseerd vragen wat ik ging doen, ik uitleggen dat ik op tv dit al vaak had gezien en dat zei moest duwen en ik dan achter het stuur ging.
Voorzichtig gas geven hoorde ik geschreeuw achter me, nog beetje gas en warempel de auto kwam los van de slip en ook een plank kwam los, Marianne kon hem net ontwijken , tranen biggelden over mijn wangen vooral toen ik zag hoe Marianne haar broek eruit zag. Ze kon me natuurljjk wel wurgen. Al met al kwamen we om een minuut voor vier bij de Veluwezoom aan in het welness centrum. Ik had hier voor ons twee een heerlijke gezichtsmassage en gezichtsbehandeling geregeld.
Nou ik kan je vertellen heerlijk was het al lijken de foto,s net alsof we in het mortuarium liggen, zelfs de kleur lijkt.
Ondertussen was het wel tijd geworden om terug te rijden, we hadden wel weer genoeg beleefd vandaag, ik had echter nog een verassing in petto. Een pizza eten in Kampen. Wat een leuke plaats is dat, het was al donker we kwamen over een mooie verlichte brug de ijssel over.
Aan de kade konden we parkeren en ja hoor t ging mis, krrrrr hoorden we, Marianne keek geschrokken naar mij. Ik de auto in de achteruit en ging weer krrrrr. Ik uit de auto en daar lag mijn nummerplaat, had de hoge stoeprand geraakt, ik kreeg slappe lach en kreeg dat ding er niet weer op. Ik op mijn knieen geprobeerd en gelukkig hij kon er weer opgeschoven worden alhoewel het niet stevig leek. Naar de pizzeria gelopen waar we vriendelijk werden ontvangen.
Ik zei tegen Marianne "even Theo appen dat we in Kampen zijn. Uhhhh waar is mijn telefoon???" Zegt marianne doodleuk, och heb je die niet opgepakt hij lag op de stoep voor je auto. Ik zeg wat!!!! Ik zo snel als het ging, (en ga er maar vanuit dat het niet meer zo snel gaat s avonds) terug naar de auto en werkelijk daar lag mijn telefoon nog, had ik mazzel.
Terug in de pizzeria lekker gegeten. Bij het teruggaan naar de auto naar nummerbord gekeken en jawel lag er al weer af. Er restte ons niets anders dan het niet meer erop te zetten en het risico te nemen om terug te rijden zonder. De terureis aanvaard en via wat omzwervingen kwamen we thuis waar we natuurlijk eerlijk verteld hebben wat er allemaal was gebeurt vandaag. Ik lig nu in bed en schrijf deze blog met een smile, nee vandaag was Marianne goed bij de pinken en was Gientje diegene die de fratsen uithaalde. Een leuke dag met veel gelach en gezelligheid. Nu op de plaats rust. Morgen weer knutselen mijn hoofd stroomt over van ideeen.
Al kletsend reden we naar de mooie Veluwe. Bij Apeldoorn aangekomen zei ik tegen Marianne "weet je wat we doen we gaan naar Duitsland en niet naar Arnhem". Tuurlijk dacht Marianne nog geen anderhalf uur onderweg en het gaat al weer anders dan gepland. De Tommmy even opnieuw ingesteld en richting Emmerich am Rhein gereden. Had natuurlijk al opgezocht of er iets te doen was. Omschrijving op internet gaf aan dat er een boulevard van1 kilometer lang was. Deze zou langs de Rijn lopen en waar vele restaurantjes aan zaten. Deze keken uit op de langste hangbrug van, wat was het Marianne? Marianne zei vol overtuiging van Europa toch. Ja onze kennis is groot althans, nee Marianne van Duitsland.
Iets voor de plaats van bestemming zag ik het bord Kleve staan en besloot dat we daar naar toe zouden gaan. Gien is snel in voor veranderingen. Ik had gehoord dat dit een leuke oude stad is. Wij de auto geparkeerd en liepen zo in de winkelstraat. Eerst koffie, thee en gebak. Kopje thee leek bijna op een jerrycan maar we hadden de tijd.
Moest er wel van plassen en een grote wenteltrap was een obstakel maar vol goede moed beklommen. Bij terugkomst zie ik een lange rij staan bij de broodjes en een wat oudere man staat daar toch naar Marianne te staren, terwijl de bediende al wel drie keer had gevraagd, kann ich ihnen helfen. Ik dacht zal het even oplossen. Ben er heen gelopen en tikte de beste man op de schouder, hij keek mij aan en ik wees naar Marianne en sprak het woord BESETZT uit. Hij kreeg direct rode konen en draaide zich om en liep zo de bakkerij uit. Ja ik bedoel Geen gedonder met mien vriendin.
De tijd vloog om. Ik wilde graag nog even naar een winkel en moesten klein stukje door de stad toeren, geen probleem met Tommy. Bij het uitstappen zag Marianne net even te laat dat ernaast haar een fietspad was en jawel een jonge knappe man had zowat geen prettig uiterlijk meer door Marianne haar portierdeur. Ik ben in ieder geval weer wat Duitse scheldwoorden rijker.
In de auto Tommy ingetypt richting Rheden oeps iets verder dan gedacht, dus zat er geen lunch meer in voor ons, ach ik ken wel weekje zonder hoor. En ik had nog oud brood in de auto liggen. Onderweg en al gauw reden we in Nederland en zagen we wel afslag Rheden maar Tommy zei dat we nog 12 kilometer door moesten, wij geloven Tommy altijd en natuurlijk ging het weer mis, plaats van bestemming was een groot oud griezelhuis waar we heel graag weg wilden, ik belde met de locatie waar we als verrassing heen zouden en die gaven ander adres, wat 16 kilomter terug lag., verdorie toch, ik zei iets maar ja kan dat hier niet opschrijven.
Ik zei tegen Marianne "even Theo appen dat we in Kampen zijn. Uhhhh waar is mijn telefoon???" Zegt marianne doodleuk, och heb je die niet opgepakt hij lag op de stoep voor je auto. Ik zeg wat!!!! Ik zo snel als het ging, (en ga er maar vanuit dat het niet meer zo snel gaat s avonds) terug naar de auto en werkelijk daar lag mijn telefoon nog, had ik mazzel.
Terug in de pizzeria lekker gegeten. Bij het teruggaan naar de auto naar nummerbord gekeken en jawel lag er al weer af. Er restte ons niets anders dan het niet meer erop te zetten en het risico te nemen om terug te rijden zonder. De terureis aanvaard en via wat omzwervingen kwamen we thuis waar we natuurlijk eerlijk verteld hebben wat er allemaal was gebeurt vandaag. Ik lig nu in bed en schrijf deze blog met een smile, nee vandaag was Marianne goed bij de pinken en was Gientje diegene die de fratsen uithaalde. Een leuke dag met veel gelach en gezelligheid. Nu op de plaats rust. Morgen weer knutselen mijn hoofd stroomt over van ideeen.
vrijdag 14 november 2014
Vast in de lift en geharst in t gezicht.
Vrijdag en het is niet eens de dertiende. Vanmorgen gestart met rondje lopen. Maja haar hond joy is loops en zo hebben we de afgelopen dagen ons rondje gebombardeerd tot een wiprondje voor de honden. Nu moet ik wel vermelden dat Mazzel niets meer kan produceren dus gevaar van voortplanting is er niet. Wel duurt ons rondje wat langer want moet ik er nou voorop achterop of joy op mij vraagt Mazzel zich af.
Gezond is het wel zo' n rondje we lachen wat af met de honden.
Om negen uur kwam zus dien en vertrokken we naar Emmen voor een kleine winkelsessie. Ik had twee bonnen voor de wenkbrauwen mooi te laten harsen. Bij binnenkomst werden we vriendelijk begroet door de verkoopsters. Je hebt veel Douglas zaken maar deze krijgt van mij de gouden douche, zo vrolijk, vriendelijk en gezellig heb je er geen een. Thanks dames.
Ik vroeg aan een van de meiden of ze dat ook bij mij kunnen zo mooi harsen. Geen probleem hoor ga maar zitten. Dina keek wat bedenkelijk en dacht ja hoor wat gaat Gien nou weer uithalen. Ze vroeg vriendelijk hoelang het ging duren want ze had geen zin om uur te wachten, haha jij mijn zus houdt van duidelijkheid. Op gegeven ogenblik toen zichtbaar werd dat de mevrouw van Douglas wist wat ze deed, Dina aan haar vroeg, kun je dat ook met mijn snor doen, haha. Want ik heb een hele gevoelige huid en wil niet voor schut door Emmen straks. Mevrouw van Douglas zei kan wel rood worden en pukkeltjes ontstaan en dik worden, nou ik viel zowat van de kruk. Maar verder viel het wel mee. Dina twijfelde maar Gien houdt wel van risico en zei kom op zus geen gezeur doen. Tjaa jullie begrijpen het wel zeker. Mooi geharst maar zoulou en rood.
Geloof dat de zusterliefde heel even over was. Na beloofd te hebben aan de dames van Douglas dat er vanavond een blog geschreven werd gingen we verder.
Dien en ik eerst een masker gekocht voor Dien zodat er geen herkenning meer was, vervolgden we onze weg naar de V en D voor sinterklaasdecoratie. Aangezien brakke Bruinsma al wat minder liep gingen we ja hoe fout met de lift. Eerste verdieping er uit nou ja eruit dat was de bedoeling. in de lift en op de eerste verdieping eruit, althans dat wilden we. Niks eruit de deur bleef dicht ook na alle knoppen te hebben ingedrukt.
Ik krijg dan natuurlijk de lachstuipen, maar Dina brengt meestal een scheldkanon die ik hier maar niet neertype.
Na een beetje te zijn bedaard heb ik het intercom knopje ingedrukt en kreeg een aardige meneer aan de lijn, die zei dat we vooral rustig moesten blijven en niet in paniek moesten raken hahaha. Gelukkig hadden we net op de markt lekkernijen gehaald en zijn met tweetjes op de grond gaan zitten en wachten, wachten en wachten.
Na tien minuten ging het belletje van de intercom en ik antwoordde met hier de liftbewoonsters. Ja er was korstsluiting in het kastje van bedieningspaneel en de monteur was bezig maar kon wel tijdje duren.
Ze wilden dat we via dat luik bovenin de lift eruit gingen en zouden komen om ons te helpen. Nou je ziet het voor je zeker brakke muts Giena door dat luik naar boven. Dina was ondertussen ook aan het bijkomen van de slappe lach toen we gerommel hoorden bovenop de lift, een man zei dat hij luik open zou doen en ons zou helpen. Hij had een klein trapje die door het luik ging en wij op konden staan en ons omhoog moesten werken, Dina was binnen no time eruit en toen moest het gebeuren natuurlijk. Nou laten we zeggen het trapje beklimmen ging nog wel maar hoe ik eruit ben gekomen???
We krijgen voor de schrik een kopje thee en koffie. Zo nuchter als we zijn hebben we onze weg voortgezet, maar de vermoeidheid was wel zodanig dat we kozen voor een ritje naar Gieten om bij Bakkerij Job een broodje te gaan eten.
Een veilige plek zonder liften en andere taferelen. We vertelden aan Klazien en Marieke ons verhaal van de Douglas en harsen, Klazien deed ons echter verbazen van haar manier van haartjes verwijderen, ze gaat naar de Multimate en haalt daar het fijnste schuurpapier en schuurt zachtjes net zo lang dat er geen haartjes meer op haar gezicht zitten maar ook geen huid meer, ze heeft dan een paar dagen wat blaren maar dat heeft ze wel voor haar babyface over.
Oooooo wat kun je toch lachen om niets. We hebben heerlijke tosti gegeten Bij bakkerij Job en natuurlijk chocolaatjes en lekker brood en koek gekocht, we moesten een klein bedrag afreken van 2225,00 euro, en vanaf vandaag bombarderen we dan ook bakkerij Job tot de meest exclusieve en duurste bakkerij van het Noorden, of was het een klein foutje van de kassa.
Op naar locatie twee Bloemist van Seijen die een mooi bloemstuk had gemaakt voor ons en we mee naar huis namen, Karina het ziet er weer prachtig uit. Wat zal jullie nieuwe zaak toch een aanwinst zijn voor Gieten. Ze gaan 2 december in de nieuwe zaak naast de C1000 open, twordtprachtigdaar.
Als laatste op naar t Kaashuus waar Gerrie al weer op ons stond te wachten met heerlijke nieuwe spullen uit Italie. Gewoon op het bankje gaan zitten en rondkijken is al een beleving.
Dina en ik proberen dan weer eens dit en dan weer dat. We kunnen iedereen de tonijnmayonaise aanbevelen en de italiaanse rolletjes met limoncella vulling.
Ik zeg Gientje had weer een dag die we opschrijven. Nog vier weken naar de Winterfair en verheugen ons erop, deze week ga ik dinsdag brainstormen met Marianne hele dag in Welness centrum zullen wel weer mooie verhalen uit voort komen. Ik wens iedereen een fijn weekend en vooral keep on smiling.
Gezond is het wel zo' n rondje we lachen wat af met de honden.
Geloof dat de zusterliefde heel even over was. Na beloofd te hebben aan de dames van Douglas dat er vanavond een blog geschreven werd gingen we verder.
Dien en ik eerst een masker gekocht voor Dien zodat er geen herkenning meer was, vervolgden we onze weg naar de V en D voor sinterklaasdecoratie. Aangezien brakke Bruinsma al wat minder liep gingen we ja hoe fout met de lift. Eerste verdieping er uit nou ja eruit dat was de bedoeling. in de lift en op de eerste verdieping eruit, althans dat wilden we. Niks eruit de deur bleef dicht ook na alle knoppen te hebben ingedrukt.
Ik krijg dan natuurlijk de lachstuipen, maar Dina brengt meestal een scheldkanon die ik hier maar niet neertype.
Na een beetje te zijn bedaard heb ik het intercom knopje ingedrukt en kreeg een aardige meneer aan de lijn, die zei dat we vooral rustig moesten blijven en niet in paniek moesten raken hahaha. Gelukkig hadden we net op de markt lekkernijen gehaald en zijn met tweetjes op de grond gaan zitten en wachten, wachten en wachten.
Na tien minuten ging het belletje van de intercom en ik antwoordde met hier de liftbewoonsters. Ja er was korstsluiting in het kastje van bedieningspaneel en de monteur was bezig maar kon wel tijdje duren.
We krijgen voor de schrik een kopje thee en koffie. Zo nuchter als we zijn hebben we onze weg voortgezet, maar de vermoeidheid was wel zodanig dat we kozen voor een ritje naar Gieten om bij Bakkerij Job een broodje te gaan eten.
Een veilige plek zonder liften en andere taferelen. We vertelden aan Klazien en Marieke ons verhaal van de Douglas en harsen, Klazien deed ons echter verbazen van haar manier van haartjes verwijderen, ze gaat naar de Multimate en haalt daar het fijnste schuurpapier en schuurt zachtjes net zo lang dat er geen haartjes meer op haar gezicht zitten maar ook geen huid meer, ze heeft dan een paar dagen wat blaren maar dat heeft ze wel voor haar babyface over.
Oooooo wat kun je toch lachen om niets. We hebben heerlijke tosti gegeten Bij bakkerij Job en natuurlijk chocolaatjes en lekker brood en koek gekocht, we moesten een klein bedrag afreken van 2225,00 euro, en vanaf vandaag bombarderen we dan ook bakkerij Job tot de meest exclusieve en duurste bakkerij van het Noorden, of was het een klein foutje van de kassa.
Op naar locatie twee Bloemist van Seijen die een mooi bloemstuk had gemaakt voor ons en we mee naar huis namen, Karina het ziet er weer prachtig uit. Wat zal jullie nieuwe zaak toch een aanwinst zijn voor Gieten. Ze gaan 2 december in de nieuwe zaak naast de C1000 open, twordtprachtigdaar.
Dina en ik proberen dan weer eens dit en dan weer dat. We kunnen iedereen de tonijnmayonaise aanbevelen en de italiaanse rolletjes met limoncella vulling.
Ik zeg Gientje had weer een dag die we opschrijven. Nog vier weken naar de Winterfair en verheugen ons erop, deze week ga ik dinsdag brainstormen met Marianne hele dag in Welness centrum zullen wel weer mooie verhalen uit voort komen. Ik wens iedereen een fijn weekend en vooral keep on smiling.
dinsdag 28 oktober 2014
HET ZAL JE MAATJE MAAR ZIJN HAHAHAHA
Het zal je maatje maar wezen.
Na het kloten bericht van gisteren, vanmorgen de wandelschoenen aan en met marianne aan de sjouw. Dat heet luchten bij ons. We reden in de auto van marianne naar een plekje waar we nog niet eerder hadden gelopen. Auto geparkeerd midden in het bos. Jeetje wat een mooie gebied.
De zon hoog aan de hemel. We hebben gepraat. Ja niet over de shit maar over het feit, dat we afgelopen jaar om deze tijd volop bezig waren voor de winterfair. Dat missen we toch wel.
Morgen ga ik toch praten met de eigenaren en andere mensen van novo. We gaan kijken of er toch een winterfair plaats kan vinden op lemferding. Kijken of ik op een andere manier toch betrokken kan zijn bij de organisatie en wat ik kan maken. Misschien 100 bloemstukken?... Daarnaast zal ik spullen maken en die worden verkocht door de familie van Polen die op de winterfair in Eext zullen staan, ik bedoel ben ik er toch een beetje bij he.
Al pratende kwamen we bij een open zandduin en moesten even gekke bekken foto,s maken.
Plots kijken we achter ons en staat daar een enorme hond. Nou ben ik niet bang voor honden maar deze was niet heel vriendelijk. Marianne verschool zich achter mij, en bedankt he.
Iets achter mij stond zo.n boom die al laag bij de grond met takken begint. Ik zeg tegen mar, als jij nou links die boom ingaat dan ik rechts. De hond kwam steeds dichterbij en gromde gevaarlijk. " Nu"riep ik. We sprintten zover je dat bij ons sprinten kunt noemen haha naar de boom. Goh ik wist niet dat we allebei snel in die boom konden klimmen. Ik pieste zowat in mijn broek.
De hond blafte en sprong maar we zaten hoog en droog. Ik zei, bellen gewoon de politie, moet die ons maar komen redden. Op hetzelfde moment hoorden we een fluitje en de hond reageerde even met een schuine blik maar richtte zich toen weer op ons. In de verte zie ik een man op de fiets dichterbij komen. Marianne die nog steeds van de slappe lach geen woord kon uitbrengen piepte en zei zeg dan iets.
Ondertussen als ik dit schrijf lig ik alweer dubbel. Hoe was het mogelijk. Dit was ons eerste uitje sinds heul lang en het was direct weer raak. De man die gearriveerd was riep de hond bij zich, jawel de naam van het agressieve dier was sjakie. Nou sjakie zou van mij een spuitje krijgen, maar de eigenaar zei, dit doet hij niet vaak maar ontkwam mij. Hij deed de hond aan de riem en liet ons in de boom gewoon achter de kl........k
Marian ik vervolgde ons pad door de bossen en Marianne opperde het idee om bij het Golden Tullip in Zeegse wat te drinken, was nog maar 3 kilometer. Bij het in zicht van het hotel snakten Mar en ik naar koffie en naar iets lekkers. Plots kijkt marianne me aan en giert het uit. Tuuuuuuurlijk de muts had haar portomonee in de auto laten liggen,hoe krijgt ze het voor elkaar.
Nou er restte ons niets anders dan terug te lopen naar uhum de auto. Oja waar stond die ook al weer. Ik zal zeggen om haf tien liepen we het bos in en om kwart na elf vonden we de auto terug. Ik had er op een gegeven ogenblik geen kracht meer voor.
Deze wandeling had 1 groot voordeel ik had een prachtig stuk schors gevonden, met hoofdletters had, dat verhaal lees je zo verderop.
In de auto naar Zuidlaren en bij de Olle Grieze op het terras, eind oktober en gewoon op het terras, rustig kletsen. een cadootje was het. Nou dacht het niet de mannen van Alescon hadden het met z,n drieen voorzien op het blad voor het terras. Een hels kabaal met de bladblazers..
Niemand zei er iets van, Swieber is maar opgestaan en vriendelijk gezegd dat we hier voor onze rust kwamen. Ze vertrokken al lachend.
Heerlijk broodje gehad.
Marianne moest nog paar boodschapjes doen en we gingen de Albert Heijn binnen.
Met een doos vol kwamen we de winkel uit. Achterklep open en jawel hier komt die, pats boem gewoon boven op mijn prachtige grote stuk schors en ze lag weer in een deuk.
Tjonge tjonge, tis me een mooi portret en wat hou ik van haar. Op onze terugweg gevraagd of ze goed op de weg wilde letten en niets meer uit wilde halen, nou dat had ik beter niet kunnen zeggen. Bij het uitstappen thuis gaat ze nog lekker even in de luie stoel zitten genieten, ik zeg nog zo Mar er zit een wesp bij je oog niet SLAAN. Maar nee gewoon niet luisteren pats, maar ja die wesp dacht prik, sorry Mar maar ik lig alweer dubbel. Dikoog noem ik haar nu.
Bij thuiskomst stond mij nog een verrassing te wachten een megaboeket van Peter en Frank van Lemferdinge, dank jullie wel toppers.
Ik kijk terug op een geweldige dag. Gisteren al jullie berichtjes op Facebook en appjes, het medeleven steunt ons enorm, ik ben geen mens dat nu als een patient ga zitten kniezen. Niemand weet in zijn of haar leven hoe het loopt. Het feit is alleen dat als je ziek bent je weet dat het risico van een korter leven daar is, maar onthoud goed Swieber wordt tachtig jaar dat geef ik je op een briefje. Marianne vriendin bedankt voor deze dag, lang geleden dat ik geschreven heb. Maar ik begin er weer mee het is veel te leuk
Ik sluit af met Supergirls don't cry van Raemonn
Na het kloten bericht van gisteren, vanmorgen de wandelschoenen aan en met marianne aan de sjouw. Dat heet luchten bij ons. We reden in de auto van marianne naar een plekje waar we nog niet eerder hadden gelopen. Auto geparkeerd midden in het bos. Jeetje wat een mooie gebied.
De zon hoog aan de hemel. We hebben gepraat. Ja niet over de shit maar over het feit, dat we afgelopen jaar om deze tijd volop bezig waren voor de winterfair. Dat missen we toch wel.
Al pratende kwamen we bij een open zandduin en moesten even gekke bekken foto,s maken.
Plots kijken we achter ons en staat daar een enorme hond. Nou ben ik niet bang voor honden maar deze was niet heel vriendelijk. Marianne verschool zich achter mij, en bedankt he.
Iets achter mij stond zo.n boom die al laag bij de grond met takken begint. Ik zeg tegen mar, als jij nou links die boom ingaat dan ik rechts. De hond kwam steeds dichterbij en gromde gevaarlijk. " Nu"riep ik. We sprintten zover je dat bij ons sprinten kunt noemen haha naar de boom. Goh ik wist niet dat we allebei snel in die boom konden klimmen. Ik pieste zowat in mijn broek.
De hond blafte en sprong maar we zaten hoog en droog. Ik zei, bellen gewoon de politie, moet die ons maar komen redden. Op hetzelfde moment hoorden we een fluitje en de hond reageerde even met een schuine blik maar richtte zich toen weer op ons. In de verte zie ik een man op de fiets dichterbij komen. Marianne die nog steeds van de slappe lach geen woord kon uitbrengen piepte en zei zeg dan iets.
Ondertussen als ik dit schrijf lig ik alweer dubbel. Hoe was het mogelijk. Dit was ons eerste uitje sinds heul lang en het was direct weer raak. De man die gearriveerd was riep de hond bij zich, jawel de naam van het agressieve dier was sjakie. Nou sjakie zou van mij een spuitje krijgen, maar de eigenaar zei, dit doet hij niet vaak maar ontkwam mij. Hij deed de hond aan de riem en liet ons in de boom gewoon achter de kl........k
Marian ik vervolgde ons pad door de bossen en Marianne opperde het idee om bij het Golden Tullip in Zeegse wat te drinken, was nog maar 3 kilometer. Bij het in zicht van het hotel snakten Mar en ik naar koffie en naar iets lekkers. Plots kijkt marianne me aan en giert het uit. Tuuuuuuurlijk de muts had haar portomonee in de auto laten liggen,hoe krijgt ze het voor elkaar.
Nou er restte ons niets anders dan terug te lopen naar uhum de auto. Oja waar stond die ook al weer. Ik zal zeggen om haf tien liepen we het bos in en om kwart na elf vonden we de auto terug. Ik had er op een gegeven ogenblik geen kracht meer voor.
Deze wandeling had 1 groot voordeel ik had een prachtig stuk schors gevonden, met hoofdletters had, dat verhaal lees je zo verderop.
In de auto naar Zuidlaren en bij de Olle Grieze op het terras, eind oktober en gewoon op het terras, rustig kletsen. een cadootje was het. Nou dacht het niet de mannen van Alescon hadden het met z,n drieen voorzien op het blad voor het terras. Een hels kabaal met de bladblazers..
Niemand zei er iets van, Swieber is maar opgestaan en vriendelijk gezegd dat we hier voor onze rust kwamen. Ze vertrokken al lachend.
Heerlijk broodje gehad.
Marianne moest nog paar boodschapjes doen en we gingen de Albert Heijn binnen.
Met een doos vol kwamen we de winkel uit. Achterklep open en jawel hier komt die, pats boem gewoon boven op mijn prachtige grote stuk schors en ze lag weer in een deuk.
Tjonge tjonge, tis me een mooi portret en wat hou ik van haar. Op onze terugweg gevraagd of ze goed op de weg wilde letten en niets meer uit wilde halen, nou dat had ik beter niet kunnen zeggen. Bij het uitstappen thuis gaat ze nog lekker even in de luie stoel zitten genieten, ik zeg nog zo Mar er zit een wesp bij je oog niet SLAAN. Maar nee gewoon niet luisteren pats, maar ja die wesp dacht prik, sorry Mar maar ik lig alweer dubbel. Dikoog noem ik haar nu.
Bij thuiskomst stond mij nog een verrassing te wachten een megaboeket van Peter en Frank van Lemferdinge, dank jullie wel toppers.
Ik kijk terug op een geweldige dag. Gisteren al jullie berichtjes op Facebook en appjes, het medeleven steunt ons enorm, ik ben geen mens dat nu als een patient ga zitten kniezen. Niemand weet in zijn of haar leven hoe het loopt. Het feit is alleen dat als je ziek bent je weet dat het risico van een korter leven daar is, maar onthoud goed Swieber wordt tachtig jaar dat geef ik je op een briefje. Marianne vriendin bedankt voor deze dag, lang geleden dat ik geschreven heb. Maar ik begin er weer mee het is veel te leuk
Ik sluit af met Supergirls don't cry van Raemonn
dinsdag 6 mei 2014
Vrouw Bruinsma Redder in Nood
Ja 12 dagen in Spanje en dan een Blog schrijven over deze 12 dagen zou kunnen natuurlijk. Maar wat schrijf je dan, hoe mooi het hotel is, het weer, het eten, de cultuur ??
Nou ik dacht het anders te doen. Ik schrijf over 1 dag belevenissen die hoe kan t ook anders bij de Bruintjes een van opeenstapeling was met een prachtige Climax. Dat als ik er aan denk weer hardop zit te lachen.
Zoals vele Facebookvrienden al hebben kunnen zien, gingen we internationaal en nieuwe cultuur opsnuiven van de nieuwe vrienden van Maud en Dion. Drie jongens uit Sint Maarten. In Eext hebben we ook wel verschillende culturen maar met deze cultuur hadden we nog geen kennis gemaakt.
Er was een jongen bij die zeer spraakzaam was en vertelde hoe het er in hun familie aan toe ging. Zijn moeder woont nog op Sint Maarten en hij woont bij zijn tante in Nederland. Met een groep van 14 personen gaan ze als het even kan op vakantie. Bij deze familie is er echter 1 Oppertante deze regelt alles en is de beslissende factor voor wat betreft regels en gehoorzaamheid. Nu waren ze dus met elkaar in Spanje.
S 'avonds werd er in het hotel altijd een show of quiz georganiseerd en wij zaten er op vrijdagavond ook. Theo die nou niet zo van dit soort evenementen is, trok zich terug in de hotelkamer om te lezen. De quiz had als thema vrouwen tegen de mannen. Vier vrouwen werden er gevraagd uit het publiek, en jullie raden het zeker al. Jawel ik dacht waarom niet laat Gien maar meedoen. Nou vergeet het maar. Maud en Dion waarschuwden mij dat zij direct afstand van mij zouden nemen de gehele vakantie hahahaha. Ben dus maar weer rustig gaan zitten. Op een gegeven ogenblik was er een onderdeel dat de vrouwen en de mannen zoveel mogelijk kleding uit de zaal moesten halen.
Waarbij lingerie extra punten opleverden. In de damesgroep zaten ook twee mama's uit Sint Maarten, wij vonden dat we hun natuurlijk moesten steunen. De muziek werd gestart en ik wou direct mijn broek uitdoen, maar een dodelijke blik van mijn zoon deed mij stoppen. Wel waren Maud en ik heel snel om onder ons t shirt onze BH uit te trekken en naar voren te brengen. Iedereen gierde het uit. Wat kon mij het schelen, had alleen niet mijn mooiste BH aan, nee zo'n witte weet je wel.
Nadat de muziek werd gestopt werden de stukken geteld en je voelt hem aankomen zeker jawel mijn witte BH werd in de hoogte gehouden en bond de presentator hem onder zijn kin vast als een parachute. Er werd dringend gevraagd of de eigenaresse even naar voren wilde komen om de parachute weer op te halen.
Jullie zullen begrijpen dat mijn kinderen het liefst door de grond zakten en niet weer naar boven klommen. Alhoewel Maud het uitgierde van het lachen.
De dames hebben trouwens deze avond wel gewonnen dankzij onze lingeriestukken.
De volgende morgen was de dag dat de mannen naar de wedstrijd van Barcelona gingen. Maud en ik zouden ook weer mee maar gezien mijn lichamelijke conditie en de vermoeidheid na de eerste keer Barcelona besloten wij in het hotel te blijven. Om elf uur hebben we ze uitgezwaaid op het station
en zijn wij heerlijk aan het zwembad gaan liggen. Dit werd een mega relax dag voor ons, althans DAT DACHTEN WIJ.
Tot een uur of drie was er niets aan de hand en was het gezellig aan het zwembad met de jongens uit Sint Maarten. Ik vertelde Maud dat ik even naar de kamer ging en straks terugkwam. Op de kamer even wat gerust en na uurtje weer naar beneden. Ondertussen zat Maud met een van de jongens op ons balkon te praten en ik zei dat ik naar beneden ging. *Voor alle duidelijkheid Maud had direct vertelt dat ze een leuke vriend had dus geen fratsen.*
In de lounge hoorde ik al wat gemopper en vanuit mijn ooghoek zag ik een boze oppertante, die vroeg waar de derde jongen was.
Ik had al gauw door dat dit lachen werd. Ik snel Maud gebeld dat ze misschien beter met de jongen naar beneden kon komen. Maar Maud haar telefoon stond uit. Op hetzelfde moment stoof oppertante met de twee jongens in haar kielzog schreeuwend voorbij en riep, welke kamernummer heb die meisje, ik heb gezegd niet bij meisje op kamer. Nou ik lach helemaal dubbel van binnen. Na een paar minuten komt Maud naar buiten met een gezicht die boekdelen sprak. Het volgende was gebeurt. Ze hoorde kloppen op de deur zacht en liep naar de deur waarop ineens gebonkt werd. Ze deed open en riep vrolijk Hallo. Met de jongen achter haar die direct doorhad dat het bezoek voor hem was. Werd al schreeuwend door oppertante uit de kamer gesleurd aan een oor.
Maud hoorde ze in de lift nog. We hebben gelachen en gelachen. Tja weer een ervaring rijker.
We besloten naar onze kamer te gaan en Maud ging lezen, ik besloot nog even naar de Carrefour om wat drinken en wat koekerij en chocolade te halen, lekker om s'avonds te hebben op de kamer. Ik dacht als ik dan terugkom ga ik even douchen en dan zullen de mannen er rond zeven uur ook wel weer zijn. Ik kreeg natuurlijk steeds al berichtjes hoe ontzettend ze genoten en wat voor geweldige plek ze hadden.
Bij de Carrefour aangekomen zag ik een kledingwinkel en dacht och kan ik nog wel even rondsnuffelen. Ik slaagde zelfs nog en met die plastic zak liep ik de Carrefour binnen. In gedachten bij de mannen in Barcelona, liep ik gestaag in een streep door en hoorde wel iemand Ola roepen en riep vrolijk Ola terug. Ik hoorde nogmaals iemand Ola roepen en ik riep weer Ola terug, nog steeds niet door wat er gebeurde. In rap tempo hoorde ik geren achter mij en ik dacht wat gebeurt er dus ik dook een gangpad in
en plots voel ik een greep in mijn arm. Met een schok draai ik mij om en kijk in de ogen van een heule boze bewaker die mij niet al te zacht meetrok naar de balie. Ik was denk ik zo wit als theedoek hahaha. Nou en daar sta je dan met je goede gedrag. Ze trokken mijn plastic zak uit mijn handen en haalde de spullen eruit.
Riepen van alles naar me en stopten de spullen er weer in. En plots werd mij duidelijk wat er aan de hand was. Je mocht niet met een tas naar binnen die open was. Dan moest je bij de ingang er een soort plastic touw omheen laten doen zodat die dicht zat. Tja kan toch ook niet alles weten en ik maar denken dat ze allemaal zomaar Ola Ola riepen. Ondertussen kreeg ik nog een sms van Theo dat ze in de taxi zaten richting station en op tijd waren om mee te eten in hotel. Nou dacht het dus niet.
Terug in hotel vertelde ik Maud het verhaal en was lachen natuurlijk. Ik zei tegen haar dat Theo en Dion in de trein zaten naar Santa Susanna en dat ik naar het station wilde lopen waar ze om ongeveer kwart voor acht zouden zijn. Maar daar kwam toen het smsje waar ik al bang voor was. WE ZITTEN VOLGENS MIJ IN DE VERKEERDE TREIN, geen Barcelona supporters en op de heenweg was het overvol in de trein.
hahahahaha natuurlijk kon er ook nog wel bij.
Ik gauw op de kaart kijken en jahoor ook niet een beetje verkeerd. Ik gauw terug sms gestuurd dat ze inderdaad verkeerd zaten, maar het ging allemaal zo snel, dat ik nadat ik even rustig had gekeken ze konden blijven zitten en de trein alhoewel met een omweg terug op het spoor zou komen richting Santa Susanna. Maar Theo smste dat ze waren uitgestapt bij het eerste station genaamd Montcada I Reiax.
Ik zei stap maar in de volgende dan kom je wel op goed spoor weer. * Hahaha ik lig alweer dubbel.* Sms terug van Theo met oke doe ik.
Na tien minuten krijg ik weer een sms we zijn nu in Sabadell, ik kijk op de kaart en kom niet meer bij, ze zitten mooi eindje binnenland in. Ik sms, uitstappen je zit helemaal verkeerd.
Wat fijn dat ik toch overal de humor van inzie. Ondertussen was het al acht uur geweest. Ik sms gestuurd dat ik wel in de auto zou stappen en ze ging halen. Moest eerst nog tanken.
Ik moest 84 kilometer rijden om bij het station Sabadell te komen via de Tom Tom die ik gelukkig had. Ondertussen kreeg ik sms van Theo dat zijn batterij van Mobiele bijna leeg was. Het werd al leuker. Ik terug sms gestuurd dat hij terug moest gaan met trein naar Montacada I Reiax en ik daar heen kwam.
Ik nog sms gestuurd met, zet je toestel maar uit en over 50 minuten weer aan, dan ben ik in de buurt.
Nou daar ging Swieber dan. TOM TOM op schoot, treinkaart Spanje naast me. Onderweg om mijn man en zoon te redden haha.
Ik weet niet wie van de lezers al eens dwars door Barcelona is gekomen en dan door het industriegedeelte maar ik zeg good luck. KEER OM INDIEN MOGELIJK heb ik verscheidene malen gehoord.
Uiteindelijk reed ik rond tien over tien een donkere buurt binnen in plaats Montcada I Reiax en pling een sms van Theo met, wij zijn op station nu happie.
Ik sms, ik ben er. Theo smst, kom binnen bij ons zitten. Ik kon echter geen plek om te parkeren vinden dus sms ik, ik sta om hoek bij groot blauw bord. Ik krijg sms terug Oke, komen eraan.
humhumm dus niet he. Hij belt me met zijn laatste restje batterij en zegt, ik zie je niet. Ik zeg ben toch echt op station. Theo niet al te vrolijk meer zegt, we staan bij witte porsche, achter trein.
Ik zeg, er staat geen trein en natuurlijk begon ik te denken dat we niet bij hetzelfde station stonden. Ondertussen was de verbinding verbroken en kreeg ik een sms van Theo. Sorry gien maar er moet achter Montcada I Reiax nog St Maria staan.
HAHAHAHAHA twas net een film. Ondertussen was het pikkedonker en stond ik daar in een of andere achterbuurt.
Ik de TOMTOM weer ingesteld en moest 8 kilometer verderop zijn. En ja hoor daar stonden ze en wat waren ze blij met hun redder in nood.
Ik had drinken en chocola meegenomen altijd goed als er stress is.
Om half twaalf waren we in het hotel en hebben nog veel nagelachen.
En nu zijn we weer thuis in onze vertrouwde omgeving. We genieten na en koesteren deze mooie herinnering. Volgende week weer naar het ziekenhuis om te kijken wat er mis is en wat er aan gedaan moet worden. Maar met bovenstaande belevenissen zal ik op de moeilijke momenten een lach toveren op mijn gezicht en denken aan deze momenten.
Swieber
Nou ik dacht het anders te doen. Ik schrijf over 1 dag belevenissen die hoe kan t ook anders bij de Bruintjes een van opeenstapeling was met een prachtige Climax. Dat als ik er aan denk weer hardop zit te lachen.
Zoals vele Facebookvrienden al hebben kunnen zien, gingen we internationaal en nieuwe cultuur opsnuiven van de nieuwe vrienden van Maud en Dion. Drie jongens uit Sint Maarten. In Eext hebben we ook wel verschillende culturen maar met deze cultuur hadden we nog geen kennis gemaakt.
Er was een jongen bij die zeer spraakzaam was en vertelde hoe het er in hun familie aan toe ging. Zijn moeder woont nog op Sint Maarten en hij woont bij zijn tante in Nederland. Met een groep van 14 personen gaan ze als het even kan op vakantie. Bij deze familie is er echter 1 Oppertante deze regelt alles en is de beslissende factor voor wat betreft regels en gehoorzaamheid. Nu waren ze dus met elkaar in Spanje.
S 'avonds werd er in het hotel altijd een show of quiz georganiseerd en wij zaten er op vrijdagavond ook. Theo die nou niet zo van dit soort evenementen is, trok zich terug in de hotelkamer om te lezen. De quiz had als thema vrouwen tegen de mannen. Vier vrouwen werden er gevraagd uit het publiek, en jullie raden het zeker al. Jawel ik dacht waarom niet laat Gien maar meedoen. Nou vergeet het maar. Maud en Dion waarschuwden mij dat zij direct afstand van mij zouden nemen de gehele vakantie hahahaha. Ben dus maar weer rustig gaan zitten. Op een gegeven ogenblik was er een onderdeel dat de vrouwen en de mannen zoveel mogelijk kleding uit de zaal moesten halen.
Waarbij lingerie extra punten opleverden. In de damesgroep zaten ook twee mama's uit Sint Maarten, wij vonden dat we hun natuurlijk moesten steunen. De muziek werd gestart en ik wou direct mijn broek uitdoen, maar een dodelijke blik van mijn zoon deed mij stoppen. Wel waren Maud en ik heel snel om onder ons t shirt onze BH uit te trekken en naar voren te brengen. Iedereen gierde het uit. Wat kon mij het schelen, had alleen niet mijn mooiste BH aan, nee zo'n witte weet je wel.
Nadat de muziek werd gestopt werden de stukken geteld en je voelt hem aankomen zeker jawel mijn witte BH werd in de hoogte gehouden en bond de presentator hem onder zijn kin vast als een parachute. Er werd dringend gevraagd of de eigenaresse even naar voren wilde komen om de parachute weer op te halen.
Jullie zullen begrijpen dat mijn kinderen het liefst door de grond zakten en niet weer naar boven klommen. Alhoewel Maud het uitgierde van het lachen.
De dames hebben trouwens deze avond wel gewonnen dankzij onze lingeriestukken.
De volgende morgen was de dag dat de mannen naar de wedstrijd van Barcelona gingen. Maud en ik zouden ook weer mee maar gezien mijn lichamelijke conditie en de vermoeidheid na de eerste keer Barcelona besloten wij in het hotel te blijven. Om elf uur hebben we ze uitgezwaaid op het station
en zijn wij heerlijk aan het zwembad gaan liggen. Dit werd een mega relax dag voor ons, althans DAT DACHTEN WIJ.
Tot een uur of drie was er niets aan de hand en was het gezellig aan het zwembad met de jongens uit Sint Maarten. Ik vertelde Maud dat ik even naar de kamer ging en straks terugkwam. Op de kamer even wat gerust en na uurtje weer naar beneden. Ondertussen zat Maud met een van de jongens op ons balkon te praten en ik zei dat ik naar beneden ging. *Voor alle duidelijkheid Maud had direct vertelt dat ze een leuke vriend had dus geen fratsen.*
In de lounge hoorde ik al wat gemopper en vanuit mijn ooghoek zag ik een boze oppertante, die vroeg waar de derde jongen was.
Ik had al gauw door dat dit lachen werd. Ik snel Maud gebeld dat ze misschien beter met de jongen naar beneden kon komen. Maar Maud haar telefoon stond uit. Op hetzelfde moment stoof oppertante met de twee jongens in haar kielzog schreeuwend voorbij en riep, welke kamernummer heb die meisje, ik heb gezegd niet bij meisje op kamer. Nou ik lach helemaal dubbel van binnen. Na een paar minuten komt Maud naar buiten met een gezicht die boekdelen sprak. Het volgende was gebeurt. Ze hoorde kloppen op de deur zacht en liep naar de deur waarop ineens gebonkt werd. Ze deed open en riep vrolijk Hallo. Met de jongen achter haar die direct doorhad dat het bezoek voor hem was. Werd al schreeuwend door oppertante uit de kamer gesleurd aan een oor.
Maud hoorde ze in de lift nog. We hebben gelachen en gelachen. Tja weer een ervaring rijker.
We besloten naar onze kamer te gaan en Maud ging lezen, ik besloot nog even naar de Carrefour om wat drinken en wat koekerij en chocolade te halen, lekker om s'avonds te hebben op de kamer. Ik dacht als ik dan terugkom ga ik even douchen en dan zullen de mannen er rond zeven uur ook wel weer zijn. Ik kreeg natuurlijk steeds al berichtjes hoe ontzettend ze genoten en wat voor geweldige plek ze hadden.
Bij de Carrefour aangekomen zag ik een kledingwinkel en dacht och kan ik nog wel even rondsnuffelen. Ik slaagde zelfs nog en met die plastic zak liep ik de Carrefour binnen. In gedachten bij de mannen in Barcelona, liep ik gestaag in een streep door en hoorde wel iemand Ola roepen en riep vrolijk Ola terug. Ik hoorde nogmaals iemand Ola roepen en ik riep weer Ola terug, nog steeds niet door wat er gebeurde. In rap tempo hoorde ik geren achter mij en ik dacht wat gebeurt er dus ik dook een gangpad in
en plots voel ik een greep in mijn arm. Met een schok draai ik mij om en kijk in de ogen van een heule boze bewaker die mij niet al te zacht meetrok naar de balie. Ik was denk ik zo wit als theedoek hahaha. Nou en daar sta je dan met je goede gedrag. Ze trokken mijn plastic zak uit mijn handen en haalde de spullen eruit.
Riepen van alles naar me en stopten de spullen er weer in. En plots werd mij duidelijk wat er aan de hand was. Je mocht niet met een tas naar binnen die open was. Dan moest je bij de ingang er een soort plastic touw omheen laten doen zodat die dicht zat. Tja kan toch ook niet alles weten en ik maar denken dat ze allemaal zomaar Ola Ola riepen. Ondertussen kreeg ik nog een sms van Theo dat ze in de taxi zaten richting station en op tijd waren om mee te eten in hotel. Nou dacht het dus niet.
Terug in hotel vertelde ik Maud het verhaal en was lachen natuurlijk. Ik zei tegen haar dat Theo en Dion in de trein zaten naar Santa Susanna en dat ik naar het station wilde lopen waar ze om ongeveer kwart voor acht zouden zijn. Maar daar kwam toen het smsje waar ik al bang voor was. WE ZITTEN VOLGENS MIJ IN DE VERKEERDE TREIN, geen Barcelona supporters en op de heenweg was het overvol in de trein.
hahahahaha natuurlijk kon er ook nog wel bij.
Ik gauw op de kaart kijken en jahoor ook niet een beetje verkeerd. Ik gauw terug sms gestuurd dat ze inderdaad verkeerd zaten, maar het ging allemaal zo snel, dat ik nadat ik even rustig had gekeken ze konden blijven zitten en de trein alhoewel met een omweg terug op het spoor zou komen richting Santa Susanna. Maar Theo smste dat ze waren uitgestapt bij het eerste station genaamd Montcada I Reiax.
Ik zei stap maar in de volgende dan kom je wel op goed spoor weer. * Hahaha ik lig alweer dubbel.* Sms terug van Theo met oke doe ik.
Na tien minuten krijg ik weer een sms we zijn nu in Sabadell, ik kijk op de kaart en kom niet meer bij, ze zitten mooi eindje binnenland in. Ik sms, uitstappen je zit helemaal verkeerd.
Wat fijn dat ik toch overal de humor van inzie. Ondertussen was het al acht uur geweest. Ik sms gestuurd dat ik wel in de auto zou stappen en ze ging halen. Moest eerst nog tanken.
Ik moest 84 kilometer rijden om bij het station Sabadell te komen via de Tom Tom die ik gelukkig had. Ondertussen kreeg ik sms van Theo dat zijn batterij van Mobiele bijna leeg was. Het werd al leuker. Ik terug sms gestuurd dat hij terug moest gaan met trein naar Montacada I Reiax en ik daar heen kwam.
Ik nog sms gestuurd met, zet je toestel maar uit en over 50 minuten weer aan, dan ben ik in de buurt.
Nou daar ging Swieber dan. TOM TOM op schoot, treinkaart Spanje naast me. Onderweg om mijn man en zoon te redden haha.
Ik weet niet wie van de lezers al eens dwars door Barcelona is gekomen en dan door het industriegedeelte maar ik zeg good luck. KEER OM INDIEN MOGELIJK heb ik verscheidene malen gehoord.
Uiteindelijk reed ik rond tien over tien een donkere buurt binnen in plaats Montcada I Reiax en pling een sms van Theo met, wij zijn op station nu happie.
Ik sms, ik ben er. Theo smst, kom binnen bij ons zitten. Ik kon echter geen plek om te parkeren vinden dus sms ik, ik sta om hoek bij groot blauw bord. Ik krijg sms terug Oke, komen eraan.
humhumm dus niet he. Hij belt me met zijn laatste restje batterij en zegt, ik zie je niet. Ik zeg ben toch echt op station. Theo niet al te vrolijk meer zegt, we staan bij witte porsche, achter trein.
Ik zeg, er staat geen trein en natuurlijk begon ik te denken dat we niet bij hetzelfde station stonden. Ondertussen was de verbinding verbroken en kreeg ik een sms van Theo. Sorry gien maar er moet achter Montcada I Reiax nog St Maria staan.
HAHAHAHAHA twas net een film. Ondertussen was het pikkedonker en stond ik daar in een of andere achterbuurt.
Ik de TOMTOM weer ingesteld en moest 8 kilometer verderop zijn. En ja hoor daar stonden ze en wat waren ze blij met hun redder in nood.
Ik had drinken en chocola meegenomen altijd goed als er stress is.
Om half twaalf waren we in het hotel en hebben nog veel nagelachen.
En nu zijn we weer thuis in onze vertrouwde omgeving. We genieten na en koesteren deze mooie herinnering. Volgende week weer naar het ziekenhuis om te kijken wat er mis is en wat er aan gedaan moet worden. Maar met bovenstaande belevenissen zal ik op de moeilijke momenten een lach toveren op mijn gezicht en denken aan deze momenten.
Swieber
Abonneren op:
Posts (Atom)