We waren net twee lijken.

Goedemorgen vriendin klaar voor dagje fun? Half negen ready to go. In de auto dagje Arnhem en vanmiddag naar Rheden voor een verrassing.

Al kletsend reden we naar de mooie Veluwe. Bij Apeldoorn aangekomen zei ik tegen Marianne "weet je wat we doen we gaan naar Duitsland en niet naar Arnhem". Tuurlijk dacht Marianne nog geen anderhalf uur onderweg en het gaat al weer anders dan gepland. De Tommmy even opnieuw ingesteld en richting Emmerich am Rhein gereden. Had natuurlijk al opgezocht of er iets te doen was. Omschrijving op internet gaf aan dat er een boulevard van1 kilometer lang was. Deze zou langs de Rijn lopen en waar vele restaurantjes aan zaten. Deze keken uit  op de langste hangbrug van, wat was het Marianne? Marianne zei vol overtuiging van Europa toch. Ja onze kennis is groot althans, nee Marianne van Duitsland.

Iets voor de plaats  van bestemming zag ik het bord Kleve staan en besloot dat we daar naar toe zouden gaan. Gien is snel in voor veranderingen. Ik had gehoord dat dit een leuke oude stad is. Wij de auto geparkeerd en liepen zo in de winkelstraat. Eerst koffie, thee en gebak. Kopje thee leek bijna op een jerrycan maar we hadden de tijd.

Moest er wel van plassen en een grote wenteltrap was een obstakel maar vol goede moed beklommen. Bij terugkomst zie ik een lange rij staan bij de broodjes en een wat oudere man staat daar toch naar Marianne te staren, terwijl de bediende al wel drie keer had gevraagd, kann ich ihnen helfen. Ik dacht zal het even oplossen. Ben er heen gelopen en tikte de beste man op de schouder, hij keek mij aan en ik wees naar Marianne en sprak het woord BESETZT uit. Hij kreeg direct rode konen en draaide zich om en liep zo de bakkerij uit. Ja ik bedoel  Geen gedonder met mien vriendin.

Na een half uurtje weer in de benenwagen. Leuke winkeltjes die mijn creatieve gedachten nog meer lieten werken. Kleine engeltjes, leuke zakdoekjes, inlegkruisjes uhhhhh o nee die waren niet voor mij.
De tijd vloog om. Ik wilde graag nog even naar een winkel en moesten klein stukje door de stad toeren, geen probleem met Tommy. Bij het uitstappen zag Marianne net even te laat dat ernaast haar een fietspad was en jawel een jonge knappe man had zowat geen prettig uiterlijk meer door Marianne haar portierdeur. Ik ben in ieder geval weer wat Duitse scheldwoorden rijker.

Ik moet nog wel even vermelden dat we bij elke winkel die weer naar buiten kwamen, Marianne de richting weer opliep waar we net vandaan kwamen, je moet haar wel in de gaten houden, De seniorenmomenten slaan wel toe.

In de auto Tommy ingetypt richting Rheden oeps iets verder dan gedacht, dus zat er geen lunch meer in voor ons, ach ik ken wel weekje zonder hoor. En ik had nog oud brood in de auto liggen. Onderweg en al gauw reden we in Nederland en zagen we wel afslag Rheden maar Tommy zei dat we nog 12 kilometer door moesten, wij geloven Tommy altijd en natuurlijk ging het weer mis, plaats van bestemming was een groot oud griezelhuis waar we heel graag weg wilden, ik belde met de locatie waar we als verrassing heen zouden en die gaven ander adres, wat 16 kilomter terug lag., verdorie toch, ik zei iets maar ja kan dat hier niet opschrijven.

Ik draaide de auto achteruit en wilde keren. Dit ging  mis en hoeveel gas ik ook gaf we kwamen geen centimeter vooruit. Vrouw Schwankhaus lag natuurlijk in een deuk, en ik stapte uit en zag dat we vastzaten in de modder. Hoera het was weer feest en wie ging ons daar eruit halen, Ivanhoe van het griezelkasteel zeker.

Gelukkig is Gien niet voor een gat te vangen (meer heb ik ook niet). Ik hout gezocht en dat voor de wielen gelegd, Marianne ondertussen geinteresseerd vragen wat ik ging doen, ik uitleggen dat ik op tv dit al vaak had gezien en dat zei moest  duwen en ik dan achter het stuur ging.

Voorzichtig gas geven hoorde ik geschreeuw achter me, nog beetje gas en warempel de auto kwam los van de slip en ook een plank kwam los, Marianne kon hem net ontwijken , tranen biggelden over mijn wangen vooral toen ik zag hoe Marianne haar broek eruit zag. Ze kon me natuurljjk wel wurgen. Al met al kwamen we om een minuut voor vier bij de Veluwezoom aan in het welness centrum. Ik had hier voor ons twee een heerlijke gezichtsmassage en gezichtsbehandeling geregeld.

Nou ik kan je vertellen heerlijk was het al lijken de foto,s net alsof we in het mortuarium liggen, zelfs de kleur lijkt.

Ondertussen was het wel tijd geworden om terug te rijden, we hadden wel weer genoeg beleefd vandaag, ik had echter nog een verassing in petto. Een pizza eten in Kampen. Wat een leuke plaats is dat, het was al donker we kwamen over een mooie verlichte brug de ijssel over.

Aan de kade konden we parkeren en ja hoor t ging mis, krrrrr hoorden we, Marianne keek geschrokken naar mij. Ik de auto in de achteruit en ging weer krrrrr. Ik uit de auto en daar lag mijn nummerplaat, had de hoge stoeprand geraakt, ik kreeg slappe lach en kreeg dat ding er niet weer op. Ik op  mijn knieen geprobeerd en gelukkig hij kon er weer opgeschoven worden alhoewel het niet stevig leek. Naar de pizzeria gelopen waar we vriendelijk werden ontvangen.

Ik zei tegen Marianne "even Theo appen dat we in Kampen zijn. Uhhhh waar is mijn telefoon???" Zegt marianne doodleuk, och heb je die niet opgepakt hij lag op de stoep voor je auto. Ik zeg wat!!!! Ik zo snel als het ging, (en ga er maar vanuit dat het niet meer zo snel gaat s avonds) terug naar de auto en werkelijk daar lag mijn telefoon nog, had ik mazzel.

Terug in de pizzeria lekker gegeten. Bij het teruggaan naar de auto naar nummerbord gekeken en jawel lag er al weer af. Er restte ons niets anders dan het niet meer erop te zetten en het risico te nemen om terug te rijden zonder. De terureis aanvaard en via wat omzwervingen kwamen we thuis waar we natuurlijk eerlijk verteld hebben wat er allemaal was gebeurt vandaag. Ik lig nu in bed en schrijf deze blog met een smile, nee vandaag was Marianne goed bij de pinken en was Gientje diegene die de fratsen uithaalde. Een leuke dag met veel gelach en gezelligheid. Nu op de plaats rust. Morgen weer knutselen mijn hoofd stroomt over van ideeen.