Waar is ons groen nu gebleven??

Zoals een ieder wel duidelijk is, is het winter, en dat is natuurlijk prachtig. Er zit echter wel een kleine maar aan vast. Want waar is ons groen nu? Gisteren al met de bladblazer de hederaheg schoongeblazen en mooie kransen van gemaakt. Deze morgen begon met het zoeken naar Mazzel, hij was ontsnapt uit de tuin, waar en hoe weet ik nog niet.  Marga stond al klaar om mee te zoeken, toen plots daar die zwarte rakker tevoorschijn kwam in de witte wereld. Vol onschuld en kwispelend kwam hij eraan in volle vaart. En dan moet je ook nog zeggen braaf goed zo kom maar, grrrrrrr.

Vanmorgen even gebrainstormd hoe we nu de rest gaan regelen. Onze bladblazer werkt helaas niet op batterijen dus dat gaat het niet worden. Marianne had al uit het raam gekeken of de lantaarnpaal in de tuin brandde, want dat is het teken van activiteit in  het knutselhok. Om kwart na negen waren we weer paraat.








De voorspellingen voor vandaag waren sneeuw sneeuw en sneeuw. We moesten maken dat we ons groen kregen als er straks een meter sneeuw zou vallen hihihi. Wij in de auto met vuilniszakken richting bos. We hadden permissie om de dennebomen die gekapt zijn mee te nemen voor kerststukken. Nou dat was natuurlijk mooi. Maar in deze witte wereld kwam het op onze hersens aan waar lagen die takken. Maar ondanks ons grijs blonde haar vonden we de weg, nou ja weg? We kwamen op de plek en schudden de takken schoon en konden knippen, knippen.

De wind waaide om onze oren en het water drupte uit onze neus van de kou. Ja wij hebben er wat voor over om een marktje te draaien. Marianne liep mopperend achter me aan en ik hoorde zoiets van "een ander gaat huis kerstsfeer brengen, kachel en kaarsjes aan en ja hoor wie lopen er weer in het bos" ik lig dan in een deuk natuurlijk.

Op een gegeven moment hadden we genoeg geknipt en wilden we teruggaan, ja wilden want van welke kant waren we gekomen? Het was net Hans en Grietje daar stonden we, raar hoor in een compleet witte omgeving waar alles precies op elkaar lijkt.

Deze kant op zei Marianne, ik zeg nee daar komen we niet vandaan, jawel zegt Marianne van die open vlakte, ik zeg " Mar er staan helemaal geen voetstappen van ons. Ik moet er nu nog om lachen hahaha. Op een gegeven moment zie ik voetstappen staan en zeg ja daar kwamen we vandaan. Blij blij  waren we. Marianne riep "Dat zijn mijn voetstappen zie je wat fijn he dat ik van die grote voeten heb".

En ja daar stond de auto. Thuisgekomen gauw aan de koffie en thee, ja werkelijk ik ga het niet meer vertellen maar ik zeg alleen maar senseo apparaat. hmhmhm.
We waren klaar om met onze hederakransen aan de slag te gaan en vinden ze alle vijf gelukt, moet er wel bij vermelden dat ik af en toe mijn spullen die ik wilde gebruiken, zomaar kwijt was. Ik zag ze later wel terug hoor maar niet in MIJN krans.

Een broodje gegeten tussen de middag en daarna weer volop bezig. Marianne heeft prachtige figuurtjes van vogelvoer en vet gemaakt. Zijn erg goed gelukt. Ik vroeg vanavond wie gaat een blog schrijven, kreeg maar geen reactie terug. Ik denk dat ze nu 80 van die figuurtjes aan het maken is.

Om drie uur zijn we gestopt en in ons huis bij de kachel gekropen, rode konen en loom. Nog een week te gaan en we krijgen zoveel hulp aangeboden uit hoeken waar we helemaal niet op rekenen. Zo leuk en alvast bedankt daarvoor. Morgen zullen we vast beginnen met wat stukken en frames om bloemstukken op te maken. Graag laten we jullie morgen meeproeven in de sfeer van onze bloemstukken. We zullen foto's maken en plaatsen op de site. Allemaal fijn weekend en geniet van de witte wereld.