We zullen doorgaaaaaaan,

Waar zullen we deze blog beginnen, er is zoveel gebeurt de afgelopen twee weken. We hebben een geweldige markt gehad in Annen. Gezelligheid ten top. Vele bekenden gezien. Echter ging het met mij die dag al niet zo denderend en helaas werd dit de dag erna erger. Maandag met spoed opgenomen een ct scan gemaakt en jawel bingo. Abces in het bekken. Woensdags een operatie, drains erin. Ik knapte nadien goed op en vond het donderdags welletjes. Mijn armbandje met gegevens afgedaan en ik zei tegen de arts dat ik op dat moment dus illegaal was en uitgezet moest worden. Dit gebeurde en ik was donderdagmiddag weer thuis. Of het door de narcose kwam weet ik niet maar mijn hoofd zat nog voller dan vol met creativiteit. Ofterwel ik zat zaterdags alweer in het knutselhok. Ik met mijn handen in de verf en Marianne met haar handen in het haar. Wat moet ik toch met jou zei ze. Ik zei gewoon dooorrgaaaan.
En dat hebben we dus unaniem besloten gewoon doorgaan.

Vrijdagmorgen in het knutselhok aangekomen zag mijn oog iets waar ik niet bang voor ben maar menigeen wel. Ik zag een muis waar daar in t hok echt waar. Hij had een zakje met meel opengemaakt en heerlijk van de koekjes gegeten, tjaa geef haar of hem eens ongelijk. Ik ben er niet bang voor maar rammel nu eerst vijf keer aan de eur, schop tegen de kastjes en ga dan pas rustg zitten hahahaha, maar bang ben ik er echt niet voor.


We hebben afgelopen vrijdag dan ook een bezoekje gebracht aan de locatie van de Winterfair van de Camping de Hondsrug. Wat een enthousiasme ook aan die kant. We hebben ons oog op de carport laten vallen en daar komt 16 december onze markt te staan. Verder zullen er nog 20 stands komen. Een groot gebeuren voor dorp Eext en we hopen dat dit een geslaagd evenement wordt. Aan ons zal het echt niet liggen al moet ik er ook bij gaan liggen. Na het bezoek kon ik niet laten om het bos aan de overkant van de Camping in te gaan. Met Marianne achter me aan, zag ik zoveel spullen dat we aan tas niet genoeg hadden, maar gelukkig had ik Marianne bij me hahaha. Die heeft een mega  workout gehad die ochtend.

Thuisgekomen droge kleren aan en verder knutselen. Zagen, schuren, knippen, plakken, nieten, etc we draaien onze hand nergens meer voor om.
Zaterdagmorgen ben ik met mijn zus hout wezen halen bij een collega van haar. Ja zelfs mijn zus krijgt oog voor het materiaal wat ik nodig heb. Ze vroeg mij, neem je de grote auto mee anders past het hout er niet in. Ik zeg hoezo niet. In mijn peugeot 107 past alles als ik dat wil. Bij haar collega aangekomen, aangebeld en voor dat zij de schoenen aanhadden, had ik met mijn zus het hout al in de auto. Het paste precies humhum. Mijn zus is de rustigheid zelve en ik ben geloof ik het tegenovergestelde. Haar collega is denk ik nu nog aan het nadenken of wij wel echte zussen zijn. Maar Karin Bruins bedankt voor het hout ben er erg blij mee.

Met het hout snel naar huis want s'middags moesten Marianne en ik alweer ergens anders opdraven voor kerstspullen. Ik denk dat ik mijn bijnaam Swieber eer aan doe, voel me er in ieder geval heerlijk bij.
Thuis gekomen in mijn joggingbroek tiramisu gemaakt en wat labels. Lekker op de bank met Theo en kids. Waarom heeft een dag maar 24 uur??
Vandaag eerst met Mazzel in de wind gelopen heerlijk je hoofd leegmaken van zorg, verdriet, teleurstellingen en andere zaken. Om half tien zat ik na het ritueel van vijf keer deur rammelen en kastjes schoppen op mijn stoel en heerlijk begonnen met borden maken, er komen oude friese doorlopers op.
Om tien uur verscheen een fris en fruitige Marianne die op stap was geweest en er jaren jonger uitzag dan gisteren, ze heeft een heerlijke avond uit met vriendinnen van vroeger gehad.
Onze Maud kwam om half elf aanlopen en heeft ons geholpen.

Ik wou nog wat spullen ophangen en dat ging prima, nadat ik daarmee klaar was ging het echter een beetje mis, de hamer lag nog op de stoel waarop ik ging zitten. Ik kan jullie vertellen dat het zacht uitgedrukt niet prettig was. Maud en Marianne wilden wel in lachen uitbarsten maar zagen mijn gezicht en dachten doen we maar niet. Astrid kwam door de storm in haar hardloop kleding gezellig aan, en Moniek schoof er ook nog bij. Ik kan jullie vertellen dat het een gezellige boel was. De mannen keken wat voor spullen we hadden gemaakt en knikten tevreden naar elkaar. We hebben een heerlijke dag gehad. Nog drie weken naar de markt toe, een week geleden dachten we dit wordt hem niet. Het wordt hem echter wel.