woensdag 7 november 2012

Het niveau stijgt

Vanmorgen eerst wat groen gehaald uit de tuin, want met fris groen zullen we de dag weer starten. Aangezien onze handen enige sporen van verloop laten zien hebben we toch maar handschoenen aangedaan, maar van wie zijn nu deze handen?


Uit voorzorgsmaatregelen Mazzel thuis gelaten. Bij het knutselhok aangekomen was het kwart over acht en ik dacht een mooie tijd om te starten. Oma zwaaide al vanuit de keuken. Wat zal vandaag weer brengen. Het kacheltje aan gedaan en begonnen met takken, mos en een hart van mos. Een label eraan en het eerste stuk was weer een feit. Marianne begon met een glazen schaal. Ze dacht zal eens gek doen en plaatste de schaal voor haar gezicht zich er niet van bewust dat de schaal doorzichtig was. Het plaatje was al weer geschoten.



Buiten hadden we mos op een plank liggen, daarnaast zag ik wel een rood potje staan met wat mos erin en verder niets. Ik dacht Marianne is zeker met het potje iets van plan, even goed verder kijken en zie ik ook oase liggen met wat groen erin. Ik moest lachen waarschijnlijk een probeersel wat niet helemaal geworden is zoals ze had gewild.
Ik heb wel zin in een senseo zegt ze tegen mij. Ze draait zich om en zegt " uhh waar is het blauwe senseo apparaat ?". Ik dacht neeeeeeeee niet weer het senseo apparaat. Gelukig was het vals alarm en stond die gewoon binnen. We gingen rustig verder met bloemstukken maken en ik moet zeggen zonder alle calamiteiten van gisteren was het bijna saai.
Monique Niemeijer stuurde een berichtje of we in het knuteselhok waren en kwam gezellig bij ons. Ze nam direct werk op zich en ging bloemstukjes in kleine berkentasjes maken. Bedankt Monique was erg gezellig.

De gezelligheid nam toe, toen oma koffie kwam drinken en een grote doos chocoladekoekjes meebracht althans dat dacht ze. Nadat zij een aantal koekjes had genuttigd vertelde ze ons volmondig dat het rum koekjes waren, we hebben gelachen en besloten dat oma mag blijven hahaha.
Wat heerlijk zo'n morgen vol gekkigheid.


Om 12 uur aten we een broodje en Marianne ging nog even wat vet smelten om boomstammetjes met vogelvoer te vullen. Nou mensen dat ging geweldig. Ik heb geleerd dat je dit vet heeeeeel langzaam moet smelten maar dat duurt Marianne allemaal veel te lang. Dussss het vuur hoog gezet het vet goed gesmolten gloeiend heet en dan het vogelvoer erbij gooien. Ik kan jullie verzekeren pocorn maken was het. Het knalde en spetterde dat het een lieve lust was. Ik heb haar even vermanend toegesproken maar dat heeft totaal geen nut. Moet wel toegeven dat het allemaal goedkwam en de stammetjes keurig gevuld zijn door Marianne, Chapeau hoor.



Na de lunch hebben we besloten dat we stoppen met bloemstukken maken. We hebben nu 30 stuks. Ze zien er naar onze mening prachtig uit en als we ze zaterdag neerzetten komen ze mooi uit. Meer en meer is niet altijd mooi vinden wij. Samen gingen we tellen en bij het teruglopen, liep ik met mijn hoofd tegen een hanger aan pats in het oog. Op de achtergrond hoorde ik iemand proberen serieus te blijven en zeggen "dat ding hangt er al heeeeel lang hoor ". Ik doe mijn oog open en ligt ze ook nog in een deuk omdat die rood is. Nu ben ik gelukkig wat gewend en wacht rustig mijn beurt weer af.
Vanmiddag hebben we lekker zitten knutselen met labels en Marianne met het prijzen van de spullen en bloemstukken. Dit is haar ding en ik bemoei me daar nooit mee. Wel heb ik nog even een foto gemaakt van wie welke werkplek is op de tafel. ik zou zeggen maak je keuze hahaha.


Vanmiddag een rustige middag in huis, Maud een arretjescake gemaakt en Moniek bij Marianne ook een gemaakt. Deze zijn weer verkrijgbaar aanstaande zaterdag. Mijn kinderen vinden het belachelijk dat die voor de markt zijn hahaha. Zal zorgen dat er morgen voor onszelf een gemaakt wordt.
Oma kookte vandaag ook weer een heerlijke stamppot die gebracht werd, het bevalt prima zo'n tafeltje dekje systeem. Morgen krijgen we lasagne van Marianne.

Ik zoek mijn bed zo op en morgen alvast wat spullen inpakken en klaarzetten. Het is bijna zover en we verheugen ons enorm. Als ik deze dagen zo terugkijk ben ik blij voor de afleiding, de pijn is onveranderd en volgende week woensdag heb ik het dunnedarm onderzoek. Afhankelijk daarvan beslissen we of er een kerstmarkt komt en hoe we die gaan invullen. Boven in mijn hoofd kan ik de hele wereld aan, maar helaas het lichaam dat ik daarvoor nodig heb laat het gewoon afweten maar zal van mij nooit winnen om de leuke dingen niet meer te ondernemen. Het bijzondere van onze vriendschap is dat Marianne vlekkeloos zonder woorden dat deel gewoon overneemt als mij het niet lukt. Ik ben ervan overtuigd dat dit echte pure vriendschap is, elkaar respecteren en accepteren zoals je in elkaar zit, de kern van elkaar kent, lacht, huilt met elkaar in goede en slechte tijden. Dankjewel lieve Marianne.




1 opmerking:

  1. Graag gedaan hoor!! Vond erg gezellig en een heerlijke ontspanning! Veel liefs en een dikke kus Monique

    BeantwoordenVerwijderen