We waren net twee lijken.

Goedemorgen vriendin klaar voor dagje fun? Half negen ready to go. In de auto dagje Arnhem en vanmiddag naar Rheden voor een verrassing.

Al kletsend reden we naar de mooie Veluwe. Bij Apeldoorn aangekomen zei ik tegen Marianne "weet je wat we doen we gaan naar Duitsland en niet naar Arnhem". Tuurlijk dacht Marianne nog geen anderhalf uur onderweg en het gaat al weer anders dan gepland. De Tommmy even opnieuw ingesteld en richting Emmerich am Rhein gereden. Had natuurlijk al opgezocht of er iets te doen was. Omschrijving op internet gaf aan dat er een boulevard van1 kilometer lang was. Deze zou langs de Rijn lopen en waar vele restaurantjes aan zaten. Deze keken uit  op de langste hangbrug van, wat was het Marianne? Marianne zei vol overtuiging van Europa toch. Ja onze kennis is groot althans, nee Marianne van Duitsland.

Iets voor de plaats  van bestemming zag ik het bord Kleve staan en besloot dat we daar naar toe zouden gaan. Gien is snel in voor veranderingen. Ik had gehoord dat dit een leuke oude stad is. Wij de auto geparkeerd en liepen zo in de winkelstraat. Eerst koffie, thee en gebak. Kopje thee leek bijna op een jerrycan maar we hadden de tijd.

Moest er wel van plassen en een grote wenteltrap was een obstakel maar vol goede moed beklommen. Bij terugkomst zie ik een lange rij staan bij de broodjes en een wat oudere man staat daar toch naar Marianne te staren, terwijl de bediende al wel drie keer had gevraagd, kann ich ihnen helfen. Ik dacht zal het even oplossen. Ben er heen gelopen en tikte de beste man op de schouder, hij keek mij aan en ik wees naar Marianne en sprak het woord BESETZT uit. Hij kreeg direct rode konen en draaide zich om en liep zo de bakkerij uit. Ja ik bedoel  Geen gedonder met mien vriendin.

Na een half uurtje weer in de benenwagen. Leuke winkeltjes die mijn creatieve gedachten nog meer lieten werken. Kleine engeltjes, leuke zakdoekjes, inlegkruisjes uhhhhh o nee die waren niet voor mij.
De tijd vloog om. Ik wilde graag nog even naar een winkel en moesten klein stukje door de stad toeren, geen probleem met Tommy. Bij het uitstappen zag Marianne net even te laat dat ernaast haar een fietspad was en jawel een jonge knappe man had zowat geen prettig uiterlijk meer door Marianne haar portierdeur. Ik ben in ieder geval weer wat Duitse scheldwoorden rijker.

Ik moet nog wel even vermelden dat we bij elke winkel die weer naar buiten kwamen, Marianne de richting weer opliep waar we net vandaan kwamen, je moet haar wel in de gaten houden, De seniorenmomenten slaan wel toe.

In de auto Tommy ingetypt richting Rheden oeps iets verder dan gedacht, dus zat er geen lunch meer in voor ons, ach ik ken wel weekje zonder hoor. En ik had nog oud brood in de auto liggen. Onderweg en al gauw reden we in Nederland en zagen we wel afslag Rheden maar Tommy zei dat we nog 12 kilometer door moesten, wij geloven Tommy altijd en natuurlijk ging het weer mis, plaats van bestemming was een groot oud griezelhuis waar we heel graag weg wilden, ik belde met de locatie waar we als verrassing heen zouden en die gaven ander adres, wat 16 kilomter terug lag., verdorie toch, ik zei iets maar ja kan dat hier niet opschrijven.

Ik draaide de auto achteruit en wilde keren. Dit ging  mis en hoeveel gas ik ook gaf we kwamen geen centimeter vooruit. Vrouw Schwankhaus lag natuurlijk in een deuk, en ik stapte uit en zag dat we vastzaten in de modder. Hoera het was weer feest en wie ging ons daar eruit halen, Ivanhoe van het griezelkasteel zeker.

Gelukkig is Gien niet voor een gat te vangen (meer heb ik ook niet). Ik hout gezocht en dat voor de wielen gelegd, Marianne ondertussen geinteresseerd vragen wat ik ging doen, ik uitleggen dat ik op tv dit al vaak had gezien en dat zei moest  duwen en ik dan achter het stuur ging.

Voorzichtig gas geven hoorde ik geschreeuw achter me, nog beetje gas en warempel de auto kwam los van de slip en ook een plank kwam los, Marianne kon hem net ontwijken , tranen biggelden over mijn wangen vooral toen ik zag hoe Marianne haar broek eruit zag. Ze kon me natuurljjk wel wurgen. Al met al kwamen we om een minuut voor vier bij de Veluwezoom aan in het welness centrum. Ik had hier voor ons twee een heerlijke gezichtsmassage en gezichtsbehandeling geregeld.

Nou ik kan je vertellen heerlijk was het al lijken de foto,s net alsof we in het mortuarium liggen, zelfs de kleur lijkt.

Ondertussen was het wel tijd geworden om terug te rijden, we hadden wel weer genoeg beleefd vandaag, ik had echter nog een verassing in petto. Een pizza eten in Kampen. Wat een leuke plaats is dat, het was al donker we kwamen over een mooie verlichte brug de ijssel over.

Aan de kade konden we parkeren en ja hoor t ging mis, krrrrr hoorden we, Marianne keek geschrokken naar mij. Ik de auto in de achteruit en ging weer krrrrr. Ik uit de auto en daar lag mijn nummerplaat, had de hoge stoeprand geraakt, ik kreeg slappe lach en kreeg dat ding er niet weer op. Ik op  mijn knieen geprobeerd en gelukkig hij kon er weer opgeschoven worden alhoewel het niet stevig leek. Naar de pizzeria gelopen waar we vriendelijk werden ontvangen.

Ik zei tegen Marianne "even Theo appen dat we in Kampen zijn. Uhhhh waar is mijn telefoon???" Zegt marianne doodleuk, och heb je die niet opgepakt hij lag op de stoep voor je auto. Ik zeg wat!!!! Ik zo snel als het ging, (en ga er maar vanuit dat het niet meer zo snel gaat s avonds) terug naar de auto en werkelijk daar lag mijn telefoon nog, had ik mazzel.

Terug in de pizzeria lekker gegeten. Bij het teruggaan naar de auto naar nummerbord gekeken en jawel lag er al weer af. Er restte ons niets anders dan het niet meer erop te zetten en het risico te nemen om terug te rijden zonder. De terureis aanvaard en via wat omzwervingen kwamen we thuis waar we natuurlijk eerlijk verteld hebben wat er allemaal was gebeurt vandaag. Ik lig nu in bed en schrijf deze blog met een smile, nee vandaag was Marianne goed bij de pinken en was Gientje diegene die de fratsen uithaalde. Een leuke dag met veel gelach en gezelligheid. Nu op de plaats rust. Morgen weer knutselen mijn hoofd stroomt over van ideeen.

Vast in de lift en geharst in t gezicht.

Vrijdag en het is niet eens de dertiende. Vanmorgen gestart met rondje lopen. Maja haar hond joy is loops en zo hebben we de afgelopen dagen ons rondje gebombardeerd tot een wiprondje voor de honden. Nu moet ik wel vermelden dat Mazzel niets meer kan produceren dus gevaar van voortplanting is er niet. Wel duurt ons rondje wat langer want moet ik er nou voorop achterop of joy op mij vraagt Mazzel zich af.
Gezond is het wel zo' n rondje we lachen wat af met de honden.

Om negen uur kwam zus dien en vertrokken we naar Emmen voor een kleine winkelsessie. Ik had twee bonnen voor de wenkbrauwen mooi te laten harsen. Bij binnenkomst werden we vriendelijk begroet door de verkoopsters. Je hebt veel Douglas zaken maar deze krijgt van mij de gouden douche, zo vrolijk, vriendelijk en gezellig heb je er geen een. Thanks dames.

Ik vroeg aan een van de meiden of ze dat ook bij mij kunnen zo mooi harsen. Geen probleem hoor ga maar zitten. Dina keek wat bedenkelijk en dacht ja hoor wat gaat Gien nou weer uithalen. Ze vroeg vriendelijk hoelang het ging duren want ze had geen zin om uur te wachten, haha jij mijn zus houdt van duidelijkheid. Op gegeven ogenblik toen zichtbaar werd dat de mevrouw van Douglas wist wat ze deed, Dina aan haar vroeg, kun je dat ook met mijn snor doen, haha. Want ik heb een hele gevoelige huid en wil niet voor schut door Emmen straks. Mevrouw van Douglas zei kan wel rood worden en pukkeltjes ontstaan en dik worden, nou ik viel zowat van de kruk. Maar verder viel het wel mee. Dina twijfelde maar Gien houdt wel van risico en zei kom op zus geen gezeur doen. Tjaa jullie begrijpen het wel zeker. Mooi geharst maar zoulou en rood.

Geloof dat de zusterliefde heel even over was. Na beloofd te hebben aan de dames van Douglas dat er vanavond een blog geschreven werd gingen we verder.

Dien en ik eerst een masker gekocht voor Dien zodat er geen herkenning meer was, vervolgden we onze weg naar de V en D voor sinterklaasdecoratie. Aangezien brakke Bruinsma al wat minder liep gingen we ja hoe fout met de lift. Eerste verdieping er uit nou ja eruit dat was de bedoeling. in de lift en op de eerste verdieping eruit, althans dat wilden we. Niks eruit de deur bleef dicht ook na alle knoppen te hebben ingedrukt.

Ik krijg dan natuurlijk de lachstuipen, maar Dina brengt meestal een scheldkanon die ik hier maar niet neertype.
 Na een beetje te zijn bedaard heb ik het intercom knopje ingedrukt en kreeg een aardige meneer aan de lijn, die zei dat we vooral rustig moesten blijven en niet in paniek moesten raken hahaha. Gelukkig hadden we net op de markt lekkernijen gehaald en zijn met tweetjes op de grond gaan zitten en wachten, wachten en wachten.
Na tien minuten ging het belletje van de intercom en ik antwoordde met hier de liftbewoonsters. Ja er was korstsluiting in het kastje van bedieningspaneel en de monteur was bezig maar kon wel tijdje duren.

Ze wilden dat we via dat luik bovenin de lift eruit gingen en zouden komen om ons te helpen. Nou je ziet het voor je zeker brakke muts Giena door dat luik naar boven. Dina was ondertussen ook aan het bijkomen van de slappe lach toen we gerommel hoorden bovenop de lift, een man zei dat hij luik open zou doen en ons zou helpen. Hij had een klein trapje die door het luik ging en wij op konden staan en ons omhoog moesten werken, Dina was binnen no time eruit en toen moest het gebeuren natuurlijk. Nou laten we zeggen het trapje beklimmen ging nog wel maar hoe ik eruit ben gekomen???
We krijgen voor de schrik een kopje thee en koffie. Zo nuchter als we zijn hebben we onze weg voortgezet, maar de vermoeidheid was wel zodanig dat we kozen voor een ritje naar Gieten om bij Bakkerij Job een broodje te gaan eten.

Een veilige plek zonder liften en andere taferelen. We vertelden aan Klazien en Marieke ons verhaal van de Douglas en harsen, Klazien deed ons echter verbazen van haar manier van haartjes verwijderen, ze gaat naar de Multimate en haalt daar het fijnste schuurpapier en schuurt zachtjes net zo lang dat er geen haartjes meer op haar gezicht zitten maar ook geen huid meer, ze heeft dan een paar dagen wat blaren maar dat heeft ze wel voor haar babyface over.

 Oooooo wat kun je toch lachen om niets. We hebben heerlijke tosti gegeten Bij bakkerij Job en natuurlijk chocolaatjes en lekker brood en koek gekocht, we moesten een klein bedrag afreken van 2225,00 euro, en vanaf vandaag bombarderen we dan ook bakkerij Job tot de meest exclusieve en duurste bakkerij van het Noorden, of was het een klein foutje van de kassa.

 
Op naar locatie twee Bloemist van Seijen die een mooi bloemstuk had gemaakt voor ons en we mee naar huis namen, Karina het ziet er weer prachtig uit. Wat zal jullie nieuwe zaak toch een aanwinst zijn voor Gieten. Ze gaan 2 december in de nieuwe zaak naast de C1000 open, twordtprachtigdaar.

Als laatste op naar t Kaashuus waar Gerrie al weer op ons stond te wachten met heerlijke nieuwe spullen uit Italie. Gewoon op het bankje gaan zitten en rondkijken is al een beleving.
 Dina en ik proberen dan weer eens dit en dan weer dat. We kunnen iedereen de tonijnmayonaise aanbevelen en de italiaanse rolletjes met limoncella vulling.

Ik zeg Gientje had weer een dag die we opschrijven. Nog vier weken naar de Winterfair en verheugen ons erop, deze week ga ik dinsdag brainstormen met Marianne hele dag in Welness centrum zullen wel weer mooie verhalen uit voort komen. Ik wens iedereen een fijn weekend en vooral keep on smiling.