En zijn we nat geworden

Dikke regendruppels op de veranda tikken. Maar Gientje zit droog. Vanmorgen om half negen klaar voor een tour met de cabrio van Monique Niemeijer.

Ze zei ik kom wel tegen tien uur. Ik zeg tien uur, direct nadat je de kinderen naar school hebt gebracht. De morgen is anders te kort. Ik mij klaargestoomd voor de rit. Je kunt hier in Nederland van alles verwachten, dus de beremuts opgezet en daar gingen we.

Even nog naar de buienradar gekeken maar tot 12 uur moesten we het met open dak kunnen redden. Waar gaan we naartoe vroeg Monique. Eerst naar de Welkoop graszaad halen.

Want mijn klompjes staan nog steeds op de planken en er moet wat bijgezaaid worden. Gezellig hoor in zo'n cabrio. Onderweg even naar Jan Willem Boer gezwaaid die boven op een dak werkzaamheden aan het verrichten was. "Uutkiekn jong straks duvel je noar benee.!!!!!!!!!!"

Via een rustige route met af en toe plots een heel fel vogelgefluit onderweg naar Westerbork. Het vogelgefluit achtervolgde ons de gehele rit en wij maar kijken of we een bijrijder hadden maar konden niets vinden. In Westerbork aangekomen de auto geparkeerd nadat een vrachtwagenchauffeur dacht dat ie alleen op de wereld was, bijna de auto en wij in de kreukels, tja je kunt maar net mazzel hebben.

 Even wat rondgelopen en in de winkels wat ideetjes opgedaan. Hebben we plaatsgenomen op het terras bij Restaurant Diggels. We vroegen om iets lekkers en kregen iets lekkers, elkaar aankijkend dat we beter 1 taart hadden kunnen nemen.

Plots getoeter en jawel we werden gespot door Marga die door Westerbork stoof.

Haar maar even telefonisch op de hoogte gesteld dat het gebak niet voor ons was. Ondertussen keek Monique toch maar even op de buienradar hoe het gesteld stond met het Noodweer in ons land.

We hadden nog even en de terrasjongen vertelde dat het eerst flink ging waaien en hij ons dan wel zou waarschuwen. Ik zeg tegen Monique "hoelang doe jij erover om die kap dicht te krijgen van de cabrio." Och zegt Monique tien seconden. Dus mensen onthoud even wat jullie net hebben gelezen he TIEN SECONDEN. Ik zeg nog voorzichtig dat ik graag met Wim goed contact wil houden en het handig is dat we met een droog autointerieur thuiskomen. Monique lachte wat, maak je niet druk, hahahaha ja ik hoor het haar nog zeggen.

We hebben de helft van ons aardbei taartje opgegeten al zette dit ook nog wel wat voeten in aarde bij Monique, Twas net of ik met Marianne op stap was. Elke keer dat er een hapje met aardbei naar haar mond ging viel de aardbei eraf. Het vervelende was per aardbei vijf minuten werk en er zaten vijftien aardbeien op. Maar ik bleef geduldig toekijken.

De wolken werden dichter en donkerdere en ik dacht laten we toch maar gaan afrekenen.

 Ik moest nog even wat klei kopen voor knutselen en Monique zou de kap dicht doen. Buiten gekomen staat ze redelijk fout geparkeerd en al het verkeer ophoudend midden in Westerbork. De kap nog open.

Redden het makkelijk Gien roept ze nog. Ik zeg Mo dat gaat niet goedkomen laten we dan in ieder geval ervoor zorgen dat onze kleren droog blijven. Wij ons gauw ontdaan van jurkjes en in bikini in de auto.

TIEN SECONDEN Gien hoor ik haar nog zeggen.

Op de terugweg weer hetzelfde vogelgefluit mee terugenemend en weer niets kunnen traceren als bijrijder vreemd zal toch inspectie doen vandaag of morgen in die auto. Bij Marwijksoord signaleerden we een snelle fietser die wij indentificeerden als snelle Gretha uit Eext. Ze herkende ons niet, ook niet na joehoejoehoe, ja hoe gek kun je zijn als mens. Nog even weer naar Jan Willem gezwaaid nog steeds op het dak staand gelukkig. Kiek toch uut Jong.
Kwamen we bijna in Eext toen de ellende begon met bakken uit de hemel, TIEN SECONDEN Gien. Nou ik zal de rest maar niet vertellen bijgaand foto zegt genoeg.
We hebben gelachen en genoten.
Lol om niets en lachen om alles. De cabrio is droog gebleven hoor, ze kreeg het dak binnen tien seconden dicht.

En kwamen droog thuis. Monique bedankt voor de gezelligheid.  Stilletjes kijk ik opzij en zie een eekhoorntje op Mazzel zijn hok, gauw foto gemaakt maar erg onduidelijk, wat een genot het buitenleven.

xxxx