Gezellig de muziek aan en op de A28 lagen we al in een deuk. Moniek, een dochter van Marianne, heeft net zulke geweldige uitspraken als haar moeder. Ze zegt tegen Kirsten haar vriendin "Weet je nog van die zwartrijder hier?". Iedereen stil en afwachtend wat er komen ging want wij begrepen het niet, misschien Kirsten wel?? Ik begrijp echt niet wat je bedoeld zei Kirsten echter, nou zegt Moniek toen we hier vorig jaar reden met die auto, je weet wel verkeerde kant op, en ja hoor wij in koor oooooo een spookrijder bedoel je.
De trend was gezet.
Zonder file en oponthoud kwamen we in Rotterdam en daar moesten de dames op het Zuidplein eruit, jullie begrijpen het al, welke afslag neem je dan?? Tommie riep keer op keer, "keer om indien mogelijk keer om indien mogelijk." Maud die een bloedhekel heeft aan autorijden, vindt Rotterdam vanaf dit weekend de meest zwarte vlek op onze landkaart hahaha.
Met een gerust hart hebben we ze toch op de bus gezet, hmhmhm.
En wij onze weg vervolgd naar Scheveningen waar we in de Waterreus (http://www.waterreus.nl/) hartelijk werden ontvangen voor onze High Tea. Leuk zo met je dochter. Ik weet niet hoelang je over een High Tea doet maar binnen een half uur waren we klaar, de eigenaar vroeg of we wel genoeg hadden en er meer moest komen, NEE maar we moeten nog naar Concert at Sea, dus we gaan weer verder.
In Spijkenisse naar het Carlton hotel (https://www.facebook.com/carltonoasis) waar meer mensen al aan de balie stonden voor twee overnachtingen in het hotel. Een groep jongens rond de 19 jaar met z'n tienen. Dusss dacht Gientje als we maar niet bij hun op de gang komen. NATUURLIJK zaten ze wel bij ons op de gang maar ze waren hartstikke aardig en ik was moeder overste. Bedankt jongens.
Op naar het concert, wat een megafestijn, heb best al wel wat concerten gezien maar dit sloeg qua opzet alles. Auto geparkeerd en in de stroom mee naar de entree. De Dj's verwelkomden ons met heerlijke muziek en we kwamen al gauw in de stemming. Al gauw zag ik heerlijke blauwe ligzakken en ben daar in gedoken.
Het feest kon beginnen want wij waren binnen. Naar het hoofdpodium gelopen en tussen al die mensen zagen we de vrienden uit Gieten van Bakkerij Job, De Hunnebedwichters prachtig.
En toen ging het los. De opening met Blof, Glennes Grace, Lange Frans. En daarna hebben we genoten van Miss Montreal wat een wereldwijf, no nonsens lekker ruig. De lucht betrok steeds meer en het begon langzaam te regenen, en net zo als een concert op gang moet komen, kwam de regen ook op gang steeds harder en harder begon het. Er was geen regenjas, of cape tegen bestand. Maar de sfeer was er wel allemaal regenjacks, capes, etc. de haren, mascara, lippenstiften het zag er niet meer uit en iedereen was door de regen weer gewoon een mens zonder poespas, mooi om te zien. We hebben een leuke foto van vier vrouwen waaronder Willemijn van Gooische vrouwen getagd.
Helaas moesten we het om half negen echt opgeven, want Gientje wou graag de volgende dag ook nog heen. Terug naar het hotel daar hebben we nog een heerlijke tosti gegeten en een kopje thee op onze kamer gezet, daarna slapen.
Zaterdag deden we de gordijnen open en jawel droog weer, onder de douche en ontbijten. Nee niet in het hotel want ik ben niet zuinig alleen 40 euro per dag voor ontbijt met twee personen werd me te gortig. Aan de overkant van de straat zat een heerlijke Delifrance, waar we konden uitzoeken wat we wilden. Lekker ontbijt gehad en klaar voor de start.
Het was al drukker dan vrijdag en Maud zei, "Mam ik denk dat je wel bovenop het talud moet parkeren" en ja hoor, ik kreeg de aanwijzing om bovenaan te gaan staan, dussss, ik kwam amper uit de auto maar s'avonds zou duidelijk worden dat het ook weer een voordeel had.
In lange rij liepen we met rugzak naar de ingang, een mooie rugzak die ook wieltjes heeft en die wieltjes zijn makkelijk om het als een karretje achter ja aan te trekken als er verder niets tussen komt, tja en dat gebeurde dus wel. Ach als het niet erger werd. ???
Op het terrein werd al gauw duidelijk dat we moesten zorgen dat we een goede plek kregen voor die dag want het werd razendsnel heel druk. We gingen een locker huren om onze rugzak in te doen, nou ja proberen in te doen want die rugzak was natuurlijk veel te groot. Alles eruit gehaald en de rugzak bovenop de lockers gelegd, wie hem meenam werd er maar gelukkig mee, haha hoopte dat diegene ook iets tussen de wieletjes kreeg en dan plat op zijn snufbuf ging.
Eerst onze smoothie gescoord, overheerlijk vers fruit, daar hebben we het goed op gedaan de afgelopen dagen.
We kregen een sms van Moniek waar we zaten want ze zagen ons niet hahahahah ze zagen ons niet tussen ondertussen een twintigduizend man, twerd weer lachen met de dames. Iedereen zat nog op dat moment en heb onze locatie gsmst, ik ben gaan staan en warempel Moniek ontdekte mij, zo kwamen ze gezellig bij ons zitten. Ik had gezegd dat ik in ieder geval vooraan wou staan bij Guuuuuuuussje Meeuwis. En dat hebben we gedaan, ja wat een feest. De zon scheen volop en daar stonden we in t shirt met achterop "Hest mien peerd ook zien". Ik werd op de rug geklopt en iemand riep, Ik niet. Blonde Gien snapte het eerst niet maar het kwartje viel redelijk snel en begreep dat hij Mien Peerd niet had gezien en zo volgden er nog velen.
Er werd volop met Bier gegooid want dat hoort zo heb ik begrepen en we plakten aan alle kanten maar het hoorde er allemaal bij.
Na Guus gingen Maud en ik een plekje zoeken toen ik een sms binnen kreeg van een onbekend nummer "wij zitten op het talud bij het koffiekeetje" , tjaa van wie was die??? En ook hier gold, wij stonden voor het talud bij het koffiekeetje en alles wat we zagen waren alleen maar mensen. We dachten dat het smsje van Mariann en haar vriendinnen waren, want we gingen er al weer vanuit dat Marianne haar mobiel het niet deed, stuk of leeg was.
Geen Marianne althans niet te traceren. Ik zei tegen Maud, ik denk dat we toch nog even gaan plassen, met de nadruk op EVEN. Bij de toiletten aangekomen stonden er wel tachtig mensen in de rij en Maud en ik keken elkaar aan. Dit gaan we niet doen. Wij waren slimmer dachten we, buiten het terrein stonden ook vier toiletten laten we daar heen gaan. En ja hoor er stonden maar vijf mensen te wachten goede keus hahaha. Het lachen verging ons snel. Ben redelijk wat gewend met poep en plas gebeuren maar uhhhh dit???
Ik hing boven het gat met alles wat er in lag en je niet wilt weten en ben als een haas er weer uitgestoven. Maud echter stond te kokhalzen bij de zee en zei "MAM ik ben voor de rest van mijn leven zwaar getraumatiseerd". Ik heb gegierd van het lachen en was blij dat ik een Tenalady maxi in had. Kom op Maud terug naar het feest. Boven bij het talud aangekomen was het bijna zover Racoon kwam. We hadden opblaaskussentjes meegenomen en daar heb ik veel plezier van gehad, lekker zacht gezeten. Het was bijna zover hier waren we voor gekomen Racoon. Achter ons stonden er hekken en ook de politie ter fiets was voor Racoon gekomen, Maud vroeg voorzichtig of ze een biertje wilden, graag nuttigden ze er een paar.
Wat een menigte ik kan het niet omschrijven maar hier stonden we dan, Maud en Gientje, hand in hand, geweldig. De zon zakte langzaam achter de horizon. Het lied Don't give up the fight trof ons en we huilden ieder om onze eigen gedachte en verdriet. Erg nee niet erg, mooi ja heel mooi want beiden weten we dat we er niet zomaar stonden met elkaar. Ik wil het niet, maar je weet van binnen dat dit unieke momenten zijn waarvan je hoopt dat ze nog vaak terug mogen keren.
Na Racoon besloten we om toch naar het hotel te gaan hoe dolgraag ik ook Blof nog had willen zien, maar dat zou niet verstandig zijn. Langzaam met de menigte opgelopen, Maud nog een broodje beenham, ik moest zo vreselijk nodig plassen maar ging echt niet meer daar naar het hokje met gat terug. Plotseling kwamen er van alle kanten BIG Security mannen aanlopen die een man, die compleet door het lint was, tegen de grond drukten vlak naast ons. Een onbehagelijk gevoel bekroop mij en zei tegen Maud, "beetje doorlopen", waarop ze verontwaardigd tegen me zegt "Ik eet mijn broodje beenham eerst rustig op". Ik moest inwendig wel lachen, niet gauw uit het veld geslagen die dochter van mij. Na onze locker leeg te hebben gehaald en de rugzak weer gevuld te hebben. Ja hij lag er nog keurig, wat een eerlijke mensen bij zo'n concert, gingen we op naar onze auto.
Ahaha, de auto, waar stond die ook al weer ongeveer tussen al die duizenden auto's, en ik moest zo nodig plassen. Maud gunde zich echter de tijd om nog wat prachtige foto's van de ondergaande zon te maken, en mijn tenalady was onderhand doorweekt. Met de sleutel zagen we na een dik kwartier eindelijk de auto. Ik bedacht me geen tel en gooide deur open en plast plaste. Plots een kreet van Maud " Mam het lijkt aan deze kant wel een rivier dat kan je toch niet doen??? ". Nou mam wel en wat was ik blij dat we zo stonden dat het mooi wegliep.
Op naar het hotel, ik was moe en mijn dochter sliep binnen tien minuten. Ik maalde nog teveel en heb de televisie aangezet. Er was een hele spannende politieserie op. Had ik natuurlijk in zo'n hotel niet moeten kijken. Ik scheet zeven kleuren en heb razendsnel nogmaals de hotelkamer deur gecheckt en op dubbel slot gedaan, hahaha, wat was ik blij dat we geen balkon hadden dan konden ze daar niet naar binnen komen.
Uiteindelijk toch in slaap gevallen en vanmorgen gedoucht en aangekleed op naar de camping om Moniek en Kirsten weer op te halen. De zon scheen en bij Brouwersdam aangekomen waren ze al druk bezig het hele concertterrein op te ruimen. Op de camping lekkere broodjes meegenomen en de auto volgegooid met de spullen van Mo en Kirsten. Het was binnen enkele minuten al weer feest in de auto. De radio op vol. Meezingen, verhalen van de afgelopen dagen, een gezellige terugreis.
En nu in mijn bed, deze Blog geschreven, kan ik het teruglezen en opnieuw de belevenissen beleven. Morgen Marianne haar verhalen horen onder de veranda met een kopje thee en een lekkere cake die ik morgenvroeg ga bakken. Deze week de musical van Dion. En dan de zomervakantie in zicht. Iedereen die deze Blog leest wens ik een fijne, ontspannende, gezellige vakantie en geniet mensen... geniet.
Liefs Giena
