Twas weer lachen

Vanmorgen zo vroeg uit de veren, want pluk de dag. Met Mazzel rondje gelopen, conditie op peil brengen. Thuisgekomen om kwart over acht, aan kokerellen. Tiramisu maken, nog nooit gedaan maar alles kun je leren.

Nadien even wat geschilderd buiten onder de veranda. Toen in de auto kopje thee halen bij de Familie van Polen. Thuis gekomen een broodje gesmeerd en Maud weggebracht naar vriendin. 
 
Snel door naar Hoogezand want bij zo,n toetje hoort lekker eten. Krieltjes uit de oven, houthakkerssteak en Cesarsalade. Nu achter computer en het is nog maar half vier, denk dat ik nog wat houten borden ga maken.

Ik bedoel maar hoezoooo GIENTJE GENIET EN IS ZO BLIJ DAT IK DIT WEER KAN, en die dikke grapefruit in mijn buik is van latere zorg. Ik denk dat ik ook de keuken nog even uitbreek en nieuwe houten vloer ga leggen of is dat nou net weer teveel van het goede?

Vanavond kwamen Henk en Marianne thuis en ik had hun ook wat Tiramisu beloofd. Gauw heen gebracht en Mar stond al te watertanden in de gang. Ze verteld mij weer een geweldig verhaal en ja dat ze soms maar beter niet doen. Ze moesten vanmiddag op crematie in Groningen en Mar was met haar eigen bolide. Tja en aangezien ze soms niet zo goed in het coordineren is, kwam ze op een verkeerde plek uit.

Zoals ik heb begrepen met de auto op het Selwerderhof de begraafplaats, nog net niet tussen de graven. Er loopt een mevrouw en ze draait het raampje open en vraagt, "mevrouw ik ben de weg kwijt en kunt U mij ook zeggen hoe ik hier weer weg kom ". Zegt die vrouw *en ja ik zie het voor mij* kunt U misschien eerst vertellen hoe U hier g....naam terecht bent gekomen? hahahahahah. Misschien is het iets anders gegaan maar vast niet veel anders, je blijft lachen met haar.