Ik ben er ook weer........

Tja na een week vol zon en bijzijn van zussen, kids, paps en Til, weer terug in Nederland. Deze week begonnen met een verdietige gebeurtenis, de uitvaart van Sake onze achterbuurman. Heeft me aangegrepen en paar dagen moeilijk gehad, donderdag door de MRI scan en die heeft ook niet bijgedragen aan blijdschap. Als dan de buik ook nog de koliekaanvallen wat opvoert wordt het tijd om het knutselpapradijs op te zoeken.

Woensdagmorgen Astrid gezellig bij me geweest en bijgekletst. Woensdagmiddag bij Marianne knutselen. Bij binnenkomst zag ik veel blokken en hout wat al geschilderd was, maar verder niet afgewerkt. Ja, zegt Marianne dit is dus wat ik bedoelde met wat de stempelaar nog moet doen. Ik begonnen met stempelen van het woord ZOMER en dat gaf direct al een wat blijer gevoel. Na 2 blokken moe genoeg om weer naar huis te gaan.

Donderdagmorgen ziekenhuis en in de middag even bij de familie Van Polen geweest en over de lentefair gesproken. We hebben er zo'n zin in, zal er voor zorgen dat ik na de operatie weer snel op de been ben of in ieder geval weer aan de slag kan, desnoods in bed. Hihihi.

Op de terugweg bij Marianne in het knutselparadijs lekker aan het werk gegaan. Marianne was bezig, ja werkelijk waarmee? Ik weet 't niet meer ben 't kwijt, o wat erg sorry Mar. Maar wat we vandaag hebben gedaan weet ik nog wel, hahahaha.

Deze morgen om acht uur aan de wandel met Marianne. Ik zeg "Mar laten we even stukje bos in gaan". Marianne leek dit niet zo'n goed plan, omdat ik het niet vol zou houden, tja maar wat ik in mijn hoofd heb, heb ik niet in mijn kont. Dus bos in, en eigenlijk zag ik direkt al een redelijk dikke tak van boom, waar ik al helemaal een idee mee had. Ik zeg "Mar kun jij die niet achter je aan meetrekken naar huis". Marianne zei natuurlijk ja want ze kent me anders had ik het zelf meegesleept naar huis en dat mag niet van de curator. Mazzel zag er echter een groot spel in en die hielp op zijn manier ook mee en maakte het Marianne niet gemakkelijk het was gewoon topsport. Thuis aangekomen stond Theo al met een zeer bedenkelijk gezicht te kijken waar we nu weer mee aan kwamen. Marianne stond te zweten en ik zei  "morgen weer hoor". Ik zal jullie het commentaar van haar besparen hmhm.

Vanmiddag in 't knutselpapradijs vogeltjes van hout met de decoupeerzaag uitgezaagd en geschuurd.

 Mooi witte takken bij elkaar gebonden en zomers prieeltje op gemaakt.
Theo kwam foto's maken en ons het nodige, "wij vonden het onnodig commentaar, en dit is van onze gezichten af te lezen" te voorzien.

Marianne vond een krat om producten die klaar waren in te stoppen vol met water en keek direct omhoog of het lekte, ik moest lachen er zat zoveel water in dan zou alles nat moeten zijn in het schuurtje. Ze bleek vorige week een fles water omgegooid te hebben en die was daarin leeg gelopen.

Alle zorgen en ellende worden op zulke momenten heerlijk naar de achtergrond gegooid en dat geeft me weer wat energie.

Liefs giena