Nou ik dacht het anders te doen. Ik schrijf over 1 dag belevenissen die hoe kan t ook anders bij de Bruintjes een van opeenstapeling was met een prachtige Climax. Dat als ik er aan denk weer hardop zit te lachen.
Zoals vele Facebookvrienden al hebben kunnen zien, gingen we internationaal en nieuwe cultuur opsnuiven van de nieuwe vrienden van Maud en Dion. Drie jongens uit Sint Maarten. In Eext hebben we ook wel verschillende culturen maar met deze cultuur hadden we nog geen kennis gemaakt.
Er was een jongen bij die zeer spraakzaam was en vertelde hoe het er in hun familie aan toe ging. Zijn moeder woont nog op Sint Maarten en hij woont bij zijn tante in Nederland. Met een groep van 14 personen gaan ze als het even kan op vakantie. Bij deze familie is er echter 1 Oppertante deze regelt alles en is de beslissende factor voor wat betreft regels en gehoorzaamheid. Nu waren ze dus met elkaar in Spanje.
S 'avonds werd er in het hotel altijd een show of quiz georganiseerd en wij zaten er op vrijdagavond ook. Theo die nou niet zo van dit soort evenementen is, trok zich terug in de hotelkamer om te lezen. De quiz had als thema vrouwen tegen de mannen. Vier vrouwen werden er gevraagd uit het publiek, en jullie raden het zeker al. Jawel ik dacht waarom niet laat Gien maar meedoen. Nou vergeet het maar. Maud en Dion waarschuwden mij dat zij direct afstand van mij zouden nemen de gehele vakantie hahahaha. Ben dus maar weer rustig gaan zitten. Op een gegeven ogenblik was er een onderdeel dat de vrouwen en de mannen zoveel mogelijk kleding uit de zaal moesten halen.
Waarbij lingerie extra punten opleverden. In de damesgroep zaten ook twee mama's uit Sint Maarten, wij vonden dat we hun natuurlijk moesten steunen. De muziek werd gestart en ik wou direct mijn broek uitdoen, maar een dodelijke blik van mijn zoon deed mij stoppen. Wel waren Maud en ik heel snel om onder ons t shirt onze BH uit te trekken en naar voren te brengen. Iedereen gierde het uit. Wat kon mij het schelen, had alleen niet mijn mooiste BH aan, nee zo'n witte weet je wel.
Nadat de muziek werd gestopt werden de stukken geteld en je voelt hem aankomen zeker jawel mijn witte BH werd in de hoogte gehouden en bond de presentator hem onder zijn kin vast als een parachute. Er werd dringend gevraagd of de eigenaresse even naar voren wilde komen om de parachute weer op te halen.
Jullie zullen begrijpen dat mijn kinderen het liefst door de grond zakten en niet weer naar boven klommen. Alhoewel Maud het uitgierde van het lachen.
De dames hebben trouwens deze avond wel gewonnen dankzij onze lingeriestukken.
De volgende morgen was de dag dat de mannen naar de wedstrijd van Barcelona gingen. Maud en ik zouden ook weer mee maar gezien mijn lichamelijke conditie en de vermoeidheid na de eerste keer Barcelona besloten wij in het hotel te blijven. Om elf uur hebben we ze uitgezwaaid op het station
en zijn wij heerlijk aan het zwembad gaan liggen. Dit werd een mega relax dag voor ons, althans DAT DACHTEN WIJ.
Tot een uur of drie was er niets aan de hand en was het gezellig aan het zwembad met de jongens uit Sint Maarten. Ik vertelde Maud dat ik even naar de kamer ging en straks terugkwam. Op de kamer even wat gerust en na uurtje weer naar beneden. Ondertussen zat Maud met een van de jongens op ons balkon te praten en ik zei dat ik naar beneden ging. *Voor alle duidelijkheid Maud had direct vertelt dat ze een leuke vriend had dus geen fratsen.*
In de lounge hoorde ik al wat gemopper en vanuit mijn ooghoek zag ik een boze oppertante, die vroeg waar de derde jongen was.
Ik had al gauw door dat dit lachen werd. Ik snel Maud gebeld dat ze misschien beter met de jongen naar beneden kon komen. Maar Maud haar telefoon stond uit. Op hetzelfde moment stoof oppertante met de twee jongens in haar kielzog schreeuwend voorbij en riep, welke kamernummer heb die meisje, ik heb gezegd niet bij meisje op kamer. Nou ik lach helemaal dubbel van binnen. Na een paar minuten komt Maud naar buiten met een gezicht die boekdelen sprak. Het volgende was gebeurt. Ze hoorde kloppen op de deur zacht en liep naar de deur waarop ineens gebonkt werd. Ze deed open en riep vrolijk Hallo. Met de jongen achter haar die direct doorhad dat het bezoek voor hem was. Werd al schreeuwend door oppertante uit de kamer gesleurd aan een oor.
Maud hoorde ze in de lift nog. We hebben gelachen en gelachen. Tja weer een ervaring rijker.
We besloten naar onze kamer te gaan en Maud ging lezen, ik besloot nog even naar de Carrefour om wat drinken en wat koekerij en chocolade te halen, lekker om s'avonds te hebben op de kamer. Ik dacht als ik dan terugkom ga ik even douchen en dan zullen de mannen er rond zeven uur ook wel weer zijn. Ik kreeg natuurlijk steeds al berichtjes hoe ontzettend ze genoten en wat voor geweldige plek ze hadden.
Bij de Carrefour aangekomen zag ik een kledingwinkel en dacht och kan ik nog wel even rondsnuffelen. Ik slaagde zelfs nog en met die plastic zak liep ik de Carrefour binnen. In gedachten bij de mannen in Barcelona, liep ik gestaag in een streep door en hoorde wel iemand Ola roepen en riep vrolijk Ola terug. Ik hoorde nogmaals iemand Ola roepen en ik riep weer Ola terug, nog steeds niet door wat er gebeurde. In rap tempo hoorde ik geren achter mij en ik dacht wat gebeurt er dus ik dook een gangpad in
en plots voel ik een greep in mijn arm. Met een schok draai ik mij om en kijk in de ogen van een heule boze bewaker die mij niet al te zacht meetrok naar de balie. Ik was denk ik zo wit als theedoek hahaha. Nou en daar sta je dan met je goede gedrag. Ze trokken mijn plastic zak uit mijn handen en haalde de spullen eruit.
Riepen van alles naar me en stopten de spullen er weer in. En plots werd mij duidelijk wat er aan de hand was. Je mocht niet met een tas naar binnen die open was. Dan moest je bij de ingang er een soort plastic touw omheen laten doen zodat die dicht zat. Tja kan toch ook niet alles weten en ik maar denken dat ze allemaal zomaar Ola Ola riepen. Ondertussen kreeg ik nog een sms van Theo dat ze in de taxi zaten richting station en op tijd waren om mee te eten in hotel. Nou dacht het dus niet.
Terug in hotel vertelde ik Maud het verhaal en was lachen natuurlijk. Ik zei tegen haar dat Theo en Dion in de trein zaten naar Santa Susanna en dat ik naar het station wilde lopen waar ze om ongeveer kwart voor acht zouden zijn. Maar daar kwam toen het smsje waar ik al bang voor was. WE ZITTEN VOLGENS MIJ IN DE VERKEERDE TREIN, geen Barcelona supporters en op de heenweg was het overvol in de trein.
hahahahaha natuurlijk kon er ook nog wel bij.
Ik gauw op de kaart kijken en jahoor ook niet een beetje verkeerd. Ik gauw terug sms gestuurd dat ze inderdaad verkeerd zaten, maar het ging allemaal zo snel, dat ik nadat ik even rustig had gekeken ze konden blijven zitten en de trein alhoewel met een omweg terug op het spoor zou komen richting Santa Susanna. Maar Theo smste dat ze waren uitgestapt bij het eerste station genaamd Montcada I Reiax.
Ik zei stap maar in de volgende dan kom je wel op goed spoor weer. * Hahaha ik lig alweer dubbel.* Sms terug van Theo met oke doe ik.
Na tien minuten krijg ik weer een sms we zijn nu in Sabadell, ik kijk op de kaart en kom niet meer bij, ze zitten mooi eindje binnenland in. Ik sms, uitstappen je zit helemaal verkeerd.
Wat fijn dat ik toch overal de humor van inzie. Ondertussen was het al acht uur geweest. Ik sms gestuurd dat ik wel in de auto zou stappen en ze ging halen. Moest eerst nog tanken.
Ik moest 84 kilometer rijden om bij het station Sabadell te komen via de Tom Tom die ik gelukkig had. Ondertussen kreeg ik sms van Theo dat zijn batterij van Mobiele bijna leeg was. Het werd al leuker. Ik terug sms gestuurd dat hij terug moest gaan met trein naar Montacada I Reiax en ik daar heen kwam.
Ik nog sms gestuurd met, zet je toestel maar uit en over 50 minuten weer aan, dan ben ik in de buurt.
Nou daar ging Swieber dan. TOM TOM op schoot, treinkaart Spanje naast me. Onderweg om mijn man en zoon te redden haha.
Ik weet niet wie van de lezers al eens dwars door Barcelona is gekomen en dan door het industriegedeelte maar ik zeg good luck. KEER OM INDIEN MOGELIJK heb ik verscheidene malen gehoord.
Uiteindelijk reed ik rond tien over tien een donkere buurt binnen in plaats Montcada I Reiax en pling een sms van Theo met, wij zijn op station nu happie.
Ik sms, ik ben er. Theo smst, kom binnen bij ons zitten. Ik kon echter geen plek om te parkeren vinden dus sms ik, ik sta om hoek bij groot blauw bord. Ik krijg sms terug Oke, komen eraan.
humhumm dus niet he. Hij belt me met zijn laatste restje batterij en zegt, ik zie je niet. Ik zeg ben toch echt op station. Theo niet al te vrolijk meer zegt, we staan bij witte porsche, achter trein.
Ik zeg, er staat geen trein en natuurlijk begon ik te denken dat we niet bij hetzelfde station stonden. Ondertussen was de verbinding verbroken en kreeg ik een sms van Theo. Sorry gien maar er moet achter Montcada I Reiax nog St Maria staan.
HAHAHAHAHA twas net een film. Ondertussen was het pikkedonker en stond ik daar in een of andere achterbuurt.
Ik de TOMTOM weer ingesteld en moest 8 kilometer verderop zijn. En ja hoor daar stonden ze en wat waren ze blij met hun redder in nood.
Ik had drinken en chocola meegenomen altijd goed als er stress is.
Om half twaalf waren we in het hotel en hebben nog veel nagelachen.
En nu zijn we weer thuis in onze vertrouwde omgeving. We genieten na en koesteren deze mooie herinnering. Volgende week weer naar het ziekenhuis om te kijken wat er mis is en wat er aan gedaan moet worden. Maar met bovenstaande belevenissen zal ik op de moeilijke momenten een lach toveren op mijn gezicht en denken aan deze momenten.
Swieber
